Ξεχνιεται ο Αδολφος Χιτλερ ??????

essai sur l;inegalite des races humaines 


Ξεχνιέται ο Αδολφος Χιτλερ  ??????

αληθεια - των αδυνατων αδυνατο -
ποτές δεν εκαταφερα να καταλαβω 
αυτά τα οντα που δεν βλεπουνε 
το τερατωδες κοινο γνωρισμα τ ανθρωπου 
- το εφημερο της παραλογης ζωής του -
κι ανακαλυπτουμε διαφορές 
-γιοματοι μισος - διαφορές 
σε χρωμα δερματος φυλή  θρησκεια 


Νίκος Εγγονόπουλος

δυο ειναι οι απορίες μου σε αυτές τις εκλογες  , οι μειονοτητες  στη Βορεια Ελλαδα που ολοι μα ολοι οι κυβερνωντες τις αφηνουν στην τυχη τους κι απλα τις θυμουνται στα εκλογικα αποτελεσματα  και για αλλη μια φορα το ποσοστο της Χρυσης Αυγής απορω !!!!!!!!!!! 

Εγω ο Εσυ !!!!!!!

Εγώ ,  ο Εσύ

Εμένα που με βλέπετε τώρα και αν δεν με βλέπετε φανταστείτε με , τέλος των απάντων κόντεψαν να με ξαναβαπτίσουνε εκεί μέσα ,  κόντεψα να ξεχάσω και εγώ το όνομα που μου έδωσε   η νουνά μου .

Αγλαΐα  με βάφτισαν καλέ , ε και η οικογένεια μου χαϊδευτικά με φώναζε Λουλέτα ,  εκεί μέσα όμως από τους προϊστάμενους  μέχρι και τον κλητήρα τον Διαμαντή ,  το όφη τον  κολοβό  , τον άγευστο  , τον άοσμο  και όλα τα α τα στερητικά,   Μαγκούφα με  ανεβοκατέβαζαν η καλλίτερα Μγκουφα ,λες και το πρώτο α το έτρωγε η χασμωδία , πάντα πίσω από την πλάτη μου , καμιά φορά ο προσωπάρχης με αποκαλούσε  με μεγαλοπρέπεια Εσυ  !!!

Ναι κυρίες και κύριοι Εγώ ο Εσύ , γιατί ποιος τους έδωκε το δικαίωμα  , τρία χρόνια μέρα νύχτα άλλαξα τέσσερα τμήματα , ότι μου εζήταγαν το έκανα δίχως  βαρυγκώμια    , και αυτοί αχάριστοι  παιδάκι μου .

 Ξεκίνησα   από το τηλεφωνείο , δεν πρόλαβα να κλείσω τη δεύτερη εβδομάδα  άρχισαν οι παρατηρήσεις  «μην μασουλάς όταν σηκώνεις το τηλέφωνο », ε και πότε θα φάω εγώ , όλη μέρα κτύπαγαν τα τηλέφωνα ,  ούτε κέντρο διερχόμενων  να ήταν και μαζί με αυτά κτύπαγε ταμπούρλο και το στομάχι μου , Μόλις έβαζα μια μπουκιά στον στόμα μου για την λιγούρα ξανά μανά  τι να κάνω να το φτύνω κάθε φορά αμαρτία , ας περίμεναν στη άλλη γραμμή να αδειάσει  ο  στομας μου .

Στην συνέχεια πήγα  πρωτόκολλο , εκεί την κυρία προϊσταμένη , την Μαρκέλλα ,  την  ενοχλούσαν οι μυρωδιές από το σπιτικό φαγητό της μανούλας  , δεν ήθελε να ομολογήσει πως ζήλευε τα σουτζουκάκια , την παστρουμαδοπιττα  το στιφάδο και όλα τα πεσκέσια της μανούλας μου .  Και από την άλλη η κακοήθεια της δεν είχε όρια έλεγε πως λάδωνα τα έγγραφα  , τι περιμένεις από κοκκαλιάρη άνθρωπο , στεγνό και σταφιδιασμένο  ,είχε δεν είχε με έδιωξε και έμεινα μονάχη με τα μαρούλια και τα βρασμένα μπρόκολα λες και το μπρόκολο δεν μυρίζει  !!!!

Ξανά πίσω στο τρίτο όροφο , στην αρχειοθέτηση , εδώ έκατσα και το περισσότερο  καιρό ,  ο Γιαννιός ο προϊστάμενος μου Άγιος άνθρωπος , το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η ομάδα του η Λάρισα  και το ποδόσφαιρο  , μοιραζόμαστε μαζί και το φαγητό της μανούλας και ήταν πάντα χαρούμενος , Το κακό το έστησαν αυτές οι γλωσσοκοπάνες από το λογιστήριο και το εμπορικό τμήμα « δεν βρίσκω αυτό , που είναι εκείνο το κλασέρ ,  που έβαλες  το ντοσιέ με τα τιμολόγια από το 1000-1500» . Όπου θέλω τα έβαλα  , εγώ κάνω αρχείο εδώ πέρα ,  καταργώ κλασέρ , συγχωνεύω αποδείξεις  και παραγγελίες , στέλνω ανακύκλωση τα προηγούμενα χρόνια για να μην μου πιάνουν χώρο , σιγά και να μην κατέβω  κάθε βδομαδα  τρίτο υπόγειο στην αποθήκη με την  υγρασία και τις σκόνες , να πηγαίνει , αυτός ο Διαμαντής  , ο όφις ο κολοβός , αλλιώς με ένα «  πήγαν ανακύκλωση » κανείς δεν τα ψάχνει !!!!!! 

 Λόγια  στα λόγια , οργή στην οργή,  μόλις γύρισα από τις διακοπές των Χριστουγέννων, ο καλός μου ο Γιαννιός με έστειλε με πόνο ψυχής  στο λογιστήριο όπου του είπαν ότι θα είμαι πιο χρήσιμη .  Ας οψονται αυτές οι κοκκωνες , τα ορθοκλωσια !!!!

Και έμεινα μέχρι και χθες στο λογιστήριο , καλός και ο Δημήτρης ο καινούριος μου προϊστάμενος , ευγενικός  ,με χαιρεταγε , τον χαιρεταγα  , δεν είχαμε πολλά πολλά , απλά του πήγαινα τις επιταγές  που μου έδινε η Φλώρα για υπογραφή  και μέχρι εκεί .

Χθες Τετάρτη ήταν η μέρα που δίναμε επιταγές στα συνεργεία  και τους προμηθευτές , εγώ είχα προετοιμαστεί κατάλληλα και ξεκίνησε κανονικά η διαδικασία κατά τις δέκα Γύρω στις δώδεκα , πλακώνει ,   ένας μυστήριος  από αυτούς τους δήθεν των Δ Π με το λιγδωμένο μαλλί ,  το θολό το μάτι και τα δαχτυλίδια , «το όνομα σας » του λέω ευγενικά  αν και τον ήξερα , τον είχα εξυπηρετήσει και άλλη φορά  , σημειώνω το όνομα  , τον βάζω να υπογράψει την παραλαβή και πάω να του δώσω την επιταγή,     « πόσα είναι κοπέλα »  του λέω το ποσό , σκυλιάζει , « εμένα μου είχατε πει τα διπλά , με κοροϊδεύεται »  « δεν ξέρω κύριε , ο προϊστάμενος αποφάσισε τόσα » , το θέμα ήταν πως τραβαγε αυτός την επιταγή με το χέρι του  , την κραταγα εγώ με το δικό μου να την πάρω πίσω αφού δεν την ήθελε  , είχα τρομοκρατηθεί κιόλας με τις αγριοφωνάρες του ,  δεν ήθελα να την σκίσουμε και έτσι αποφάσισα  και του έκοψα μια δαγκωνιά  στο χέρι για να την αφήσει .

Εκεί ήταν που έγινε ο χαμός , να φωνάζει αυτός , να σκούζει  « Με δάγκωσε ,  το χέρι μου , θα σας πάω όλους φυλακή , θα σε λιανίσω , θα σε χώσω στα τασάκια » , πανικός στο λογιστήριο  , βγαίνει έξω ο προϊστάμενος έξαλλος  « τι συνέβη εδώ ρε παιδιά »  και πετάγεται ο Διαμαντής , που όποια πέτρα και να σηκώσεις είναι αποκάτω  « η Μαγκούφα δάγκωσε τον προμηθευτή » . Γύρισε τότε ο προϊστάμενος α και μου λέει  « Τα πράγματα σου και φεύγεις τώρα όπως είσαι  , έλα αύριο για την απόλυση »  . Τα μάζεψα και έφυγα και οι άλλοι χασκογελούσαν από πίσω ,  στεναχωρήθηκα όμως που δεν με άφησε να του εξηγήσω , δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά του 

Τώρα ,  πάω πρώτα ένα κομμωτήριο να κρεπάρω λίγο την ρίζα , δεν θα τους κάνω την χάρη να πάω σαν κακομοίρα για να με απολύσουν , και τελικά μεταξύ μας το μόνο που δεν κατάλαβα στην όλη διαδικασία είναι αυτό που είπε ο προμηθευτής για τα τασάκια !!!

, 

η συμμετοχη μου σε ενα υπέροχο παιχνιδι εμπνευσμενο απο την Αριστέα μας 

 Το γέλιο βγηκε απο τον Παραδεισο 

  

Λυκειο Αριστοτέλη !!!!

απο τον 8ο διαγωνισμό φωτογραφίας της Μαρίας μας 

Περιπατητικό Λύκειο Αριστοτέλη, Αθηνά, οδός Ρηγίλλης, ανασκαφή σε λουτρό. ΕΡΠΩ -ΠΑΤΩ -ΠΕΤΩ τα τρία στάδια του «ΑΥΤΟΑΝΘΡΩΠΟΥ

στης παπαρουνας το γιορτασι

Γεμίσαμε παπαρούνες σε κάθε γωνιά κόκκινα  βελούδινα κεφαλάκια χορεύουν από το ξημέρωμα έως το δειλινό , στις χαραγίες της ασφαλοτυ , στις πικροδάφνες , αντάμα με μαργαρίτες και χαμομήλια

           μέχρι και η Λουνα έχει μαγευτεί τρέχει να τις τσακώσει σαν ναναι πεταλούδες  

και ολο τουτο το πανηγυρι εγινε για  να συμμετέχει στο LIFE IMAGE 10 της Μαρίας μας 

του φιλου μου ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ !!!!!

Α Φ Ρ Ο Π Ε Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ Α  Α Ν Δ Ρ Ο Σ

 Μοσχοκάρφινοι στήμονες, σε στολίζουνε

Tου ανέμου περάσματα, σε θεριεύουνε

Του Μαγιού, η πολύχρωμη πλάση

 Μαγικά σε βαφτίζει,

 στου ονείρου τα πέλαγα

Των ηρώων οι φοίνικες, σε σκεπάσανε

Των ερώτων τα μύρτιλα, σ’ αναθρέψανε

 Στον αφρό των κυμάτων, πλανάσαι, μαγικά ταξιδεύεις,

στου ονείρου τα πέλαγα

Στων βαρβάρων το χτύπημα, δεν λαχτάρησες Παθιασμένη ελπίδα, γλυκοχάραξες

Του ηλίου το φως, σαν σε λούζει, μαγικά σε απλώνει,

στου ονείρου τα πέλαγα

 Με στεφάνι από λάϊνο, πόθος χρίζεσαι

 Με χυμούς των αμπέλων σου, να δροσίζεσαι

 Οι ανθοί λεμονιάς, σαν σε ραίνουν, μαγικά σε μεθούνε,

 στου ονείρου τα πέλαγα

Θαλασσόβρεχτο απάγγιο, μας ανάθρεψες

Στο απάτητο χιόνι σου, μας ημέρεψες

Με βουνών, τις σχινόφυτες ράχες, μαγικά μας χαρίζεις,

του ονείρου τα πέλαγα.

 Ανδρειωμένη, απόρθητη, τις καρδιές μας φυλάς

Με τις ρότες των πλοίων σου, στις ψυχές μας μιλάς

Με αστρόφωτους γέλωτες, κάθε δάκρυ σκεπάζεις, μαγικά μας φωτίζεις,

 στου ονείρου τα πέλαγα.

 Δ.Λ.Α.

απο τον 7ο διαγωνισμο φωτογραφιζειν της Μαριάς μας !!!

Φτάσαμε στον 7ο διαγωνισμό φωτογραφιζειν  της Μαρίας Ν , ενός διαγωνισμού  που μας προσκαλεί να αγγίξουμε το συναίσθημα μέσα από την εικόνα μια μοναδική αλλοτινή  προσέγγιση  .  Λέξη κλειδί για την φωτογραφία που θα συμμετείχε ήταν Εγκατάλειψη και η δίκη μου συμμετοχή

                                                 πολυατρειου μείον


                   "...Αποσυνδεσαμε τα ηλεκτρόδια του καρδιογράφου και κλείσαμε τα μάτια του ,
                     έπειτα τον σκεπάσαμε . Κοίταξα το φορείο , ένα ζαρωμένο σεντόνι , θα                                                    μπορούσε να μην υπάρχει τίποτε από κάτω .... την  επομένη θα έπρεπε  να ενημερωθεί                         ο φάκελλος ,  την  επομένη θα έπρεπε , την επομένη - τώρα , ένα ζαρωμένο σεντόνι  .
                       Οι τρεις νοσοκόμοι ρώτησαν αν είναι έτοιμος .......... "

                            ΑΠΟΔΗΜΙΕΣ  , Ιωάννης Π.Α. Ιωαννίδης  " Επάρνητος  Φωτοθυτης "
                                                                                                   Γκοβόστης 1990

έρωτας ειναι θαρρω ........................................

αποτρελλαθηκε και ο καιρός και η φυση και αρχισαν να ερωτοτροπουν ανεμελα στο χορό της Ανοιξης , μιας ανοιξης αλλοτινής  που δεν παζαρευει , που δεν γυρευει απλα απαιτει χαμόγελα  και ζωντανια

                                               εστρωσε πρασιναδα και λουλουδια

                                            περα για  περα , μεχρι τα ακρια των βραχων

                                                 εκειδα που σβηνει το κυμα

                                                σκορπισε μυρωδιές και φως

και απαιτησε απο τους ανθρωπους να χορεψουν 

                                                      μεχρι  να κοιμηθει ο ηλιος

  

                                       και τοτε ορισε πως επρεπε να ξαποστασουν

                                     και υστερα πια το αποβραδο να φυγουν ζευγαρωμενοι

                                                     για να ησυχασει και η φυση


τουτη η αναρτηση ειναι αφιερωμενη στο LIFE IMAGES 7  της Μαρίας μας