Α Φ Ρ Ο Π Ε Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ
Α Α Ν Δ Ρ Ο Σ
Μοσχοκάρφινοι στήμονες, σε στολίζουνε
Tου ανέμου περάσματα, σε θεριεύουνε
Του Μαγιού, η πολύχρωμη
πλάση
Μαγικά σε βαφτίζει,
στου ονείρου τα πέλαγα
Των ηρώων οι φοίνικες,
σε σκεπάσανε
Των ερώτων τα μύρτιλα,
σ’ αναθρέψανε
Στον αφρό των κυμάτων, πλανάσαι, μαγικά
ταξιδεύεις,
στου ονείρου τα πέλαγα
Στων βαρβάρων το
χτύπημα, δεν λαχτάρησες Παθιασμένη ελπίδα, γλυκοχάραξες
Του ηλίου το φως, σαν
σε λούζει, μαγικά σε απλώνει,
στου ονείρου τα πέλαγα
Με στεφάνι από λάϊνο, πόθος χρίζεσαι
Με χυμούς των αμπέλων σου, να δροσίζεσαι
Οι ανθοί λεμονιάς, σαν σε ραίνουν, μαγικά σε
μεθούνε,
στου ονείρου τα πέλαγα
Θαλασσόβρεχτο απάγγιο,
μας ανάθρεψες
Στο απάτητο χιόνι σου,
μας ημέρεψες
Με βουνών, τις
σχινόφυτες ράχες, μαγικά μας χαρίζεις,
του ονείρου τα πέλαγα.
Ανδρειωμένη, απόρθητη, τις καρδιές μας φυλάς
Με τις ρότες των πλοίων
σου, στις ψυχές μας μιλάς
Με αστρόφωτους γέλωτες,
κάθε δάκρυ σκεπάζεις, μαγικά μας φωτίζεις,
στου ονείρου τα πέλαγα.
Δ.Λ.Α.