Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Ανδρέας Εμπειρίκος - στροφές στροφάλων



δεν ξεθυμώνω με την πολιτική ....................

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

το Φως της Ολυμπιας είθε να μας φωτίζει

Απ’ τα ποταμίσια χείλη του Αλφειού
απ’ τον ασπρογάλανο κόρφο της Αρέθουσας
κι απ’ του Δία το πέτρινο μάτι,
μέσ’ απ’ τα πληγωμένα μάρμαρα
που φέγγει του Ίωνα και του Δωριέα η ψυχή,
κι απ’ τα κιονόκρανα
που δένει ο ήλιος τα κουρασμένα του άλογα,
απ’ τα πλεγμένα δάχτυλα του πεύκου και της δάφνης
εδώ,
σε τούτη την παρθενική μήτρα της Ολυμπίας
που δεν άλλαξε, δε μολεύτηκε, δε θα πεθάνει ποτέ,
εδώ θα ξαναγεννηθεί το Φως.
Σπίθα του Θεού
κρυμμένη στη στάχτη της καρδιάς του Κουμπερτέν
που θα τη θεριέψει με την ανάσα της η Καλλιπάτειρα
η Ελληνίδα μάνα
Μάνα κάθε ανθρώπου.
Λαμπάδα απ’ το κερί του χρόνου και του μύθου
στιλπνό είδωλο στιλπνός Χριστός
που μυρίζει μοσχολίβανο κι αίμα αθώου ζώου,
το φως μεστό χρυσό σταφύλι
παραδομένο στα χέρια του Ερμή.
Από δω θα φύγει ο Άγγελος.
Θα λύσει τα πέδιλά του τα σπηρούνια του τα πάθη του
θα ρωτήσει ποιοι αγωνίστηκαν τελευταίοι στο Στάδιο
ποιοι πήραν τον κότινο απ’ τους ευπατρίδες της νίκης
και θα τρέξει.
Έξω απ’ το ιερό στήθος της Άλτης
έξω απ’ την Ολυμπία και την Ελλάδα
σ’ όλη τη γη σ’ όλη τη θάλασσα
παντού όπου υπάρχει αγάπη
παντού όπου υπάρχει πόνος
παντού όπου υπάρχει υποκρισία
παντού όπου υπάρχει μίσος
παντού όπου υπάρχει φωτιά
στο χρυσάφι στη φτώχια στα μέτωπα στη ζωή στα νεκροταφεία
για να φέρει το μεγάλο μήνυμα…
Ερμή,
μη σε τρομάξουν οι θύελλες οι σαρκασμοί οι σκληρές μνήμες
οι απειλές με τα βούκινα
οι πόλεμοι που ήρθαν ή που κονταροδείχνουν,
Ερμή
μη σε τρομάξουν οι άνθρωποι!
Μάζεψε κάτου απ’ τη σάλπιγγά σου τους λαούς
όπου κι αν είναι όποιοι κι αν είναι
ήρωες νικημένοι κακούργοι σκιές κόκκαλα
και τάισέ τους με το σταφύλι σου
ρόγα τη ρόγα μέθυσέ τους με την αγάπη
κι όπως θα γίνουν ξέγνοιαστοι κι ονειροπαρμένοι,
όπως θα γυρίσουν πρώτη φορά όλοι μαζί
να κοιτάξουν κατάματα τον ουρανό
σκύψε στην καρδιά τους και πες τους
Πες τους
να ξεκινήσουν όλοι για την Ολυμπία.
Χιλιάδες χιλιάδες χιλιάδες έφηβοι
σμάρια από κορμιά άσπρα μαύρα κίτρινα,
να πάνε να ξεπλυθούν κοντά στην Παλαίστρα
απ’ το χτες απ’ το σήμερα απ’ το αύριο,
ν’ αλείψουν με λάδι την ψυχή και το νου τους
κι ύστερα
να μπουν απ’ την ορθάνοιχτη πύλη στο Στάδιο
για να πολεμήσουν.
Όχι στη σφαγή και στην πυρκαγιά
όχι με το μαχαίρι και το σίδερο που καίει
όχι με τον ξολοθρεμό του ανθρώπου απ’ τον άνθρωπο
όχι για νέους νεκρούς νέους σακάτηδες νέους δυστυχισμένους,
μα για την πυγμή και το ακόντιο
για το πήδημα το δίσκο το δρόμο την πάλη
για το τέθριππο
για την Αρετή,
δίπλα στον Κάστορα ή τον Αντίπατρο
το Διαγόρα ή τον Αλκιβιάδη
που θα σμίξει τον αρχαίο κόσμο με τον τωρινό με τον αυριανό
με τον αιώνιο
και θα νικήσει τον Άρη άλλη μια φορά
την τελευταία.
Πέρα στο ξέφωτο η Ολυμπία
ξάγρυπνη μερόνυχτα πλέκει για τον καθένα τους
κι από ‘να στεφάνι αγριλιά
Ελληνικής ειρήνης
Ειρήνης όλου του κόσμου.

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Σάββατο 5 Μαΐου 2012

σεληνη

ακουσα πως η αποψινη θάναι η μεεγαλύτερη πανσέληνος του χρόνου μιας κακι η Σελήνη βρίσκεται στο πιο κοντινο της σημείο ως προς την γη Ειπα θάναι καλό λοιπόν να το γιορτάσουμε με ποίηση , ένα ποίημα του φιλόσοφου Γιώργου Σααραντάρη
Σελήνη
Ἀπὸ ἕνα θαῦμα Ἀπὸ ἕνα πρόσωπο πρωίας
Παίρνεται ὁ θυμός μου Σελήνη ἀθρόα παρουσία
Ἑλένη ἡ καμπύλη τοῦ κόσμου
M᾿ ἐβένινη σημασία
Ἡ πύλη ἀνοίγει στὸν ξένο
Στ᾿ ἀγέρι
T᾿ ἀλέτρι ὀργώνει τὸν κάμπο
Ἐκεῖ ποὺ δὲ βλέπει ἡ καρδιὰ
Βελάζουν τ᾿ ἀστέρια στὴν κρύπτη

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

καλό μήνα με χρώματα και αρώματα

η ΧΑΡΑ Είναι ώρα, στιγμή Παραδείσου, ότε φάσματα παύουν θολά, και τα πάντα θεάται καλά η ψυχή σου. Φεύγει τότε ο νους και η κρίσις. Η καρδία γλυκύθυμος ζει, και μ' αυτήν εορτάζει μαζί όλ' η φύσις. Πλημμυρίς αισθημάτων ωραίων. Αναπάλλει το στήθος γλυκύ, και καλείσαι και είσαι εκεί ανακρέων. Η νεότης λαμπρά σε ποτίζει θείον νέκταρ αφάτου χαράς, και των πόθων ευώδης βορράς παιανίζει. Η ψυχή αναλύετ' εις μύρον. Και θανάτους, θεούς λησμονείς, και μεθύσκεις εντός ηδονής ως ονείρων. Πλην πριν έτι καλώς εννοήσω ότι έχαιρον, φεύγ' η χαρά! Φευ! Καθώς αστραπή τις περά... Πώς θα ζήσω; Η χαρά μας εδώ η βραχεία αντανάκλασις είναι αυτής, ην συ άνω, Θεέ μου, κρατείς; Φαντασία... Την χαράν θεωρώ ειρωνείαν. Μετά μέλιτος γεύσιν πολλήν, τα λοιπά ανευρίσκεις χολήν και ανίαν. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ