"http://www.youtube.com/embed/y5y_dgfX73A?fs=1" width="459"> http://i400.photobucket.com/albums/pp85/simplyblogitbackgrounds/wintermoonwhite3col.jpg?t=1259868633);background-position: center; background-repeat:no-repeat; background-attachment: fixed;
πόσο με μαγεύει κάθε φορά που το ακούω
Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012
Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012
Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012
σημαια ελληνικη
τόσες γραμμές όσες οι συλλαβές του Ελευθερία Ή θάνατος
Λευκό για την ελευθερία
Γαλανό για τον Ελληνικό ουρανό και την θάλασσα
Σταυρό για την ορΘοδοξία
είναι πανέμορφη !!!!!
Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012
ΑΛΉΘΕΙΕΣ
Ὁ πατέρας μου ἤθελε νὰ φτιάξει ἕνα σπίτι
Ὁ πατέρας μου ἔφαγε μιά ζωὴ γιὰ νὰ φτιάξει ἕνα σπίτι.
Ἀπογεύματα, Κυριακὲς στὸ κουζινάκι χωρὶς ἕνα γλυκὸ ἢ ἕνα καφενεῖο.
Ὅταν πέθανε ἄφησε ἕνα χορταριασμένο στρατὶ
ἕνα χτίσμα δίχως κουφώματα, δίχως σοφάτια, χρόνια...
Ἄλλαξαν οἱ καιροὶ ποὺ λέει κι ὁ λαός, γεγονότα συνέβησαν...
Χαθήκαμε μὲ τὸν ἀδελφό μου, μάθαμε πὼς πέθανε κι ὁ πατέρας.
Γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν τὸ βράδυ σὲ κοιτῶ βαθιὰ στὰ μάτια.
Εἶναι μήπως ζήσω ἐγὼ τὴν ταπεινὴ θαλπωρὴ ποὺ ἐκεῖνος δὲν ἔζησε.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ
Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012
Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012
Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012
«Θετικές Δράσεις» στην Άνδρο
Στην εορταστική εκδήλωση του Ναυτικού Ομίλου Άνδρου τον Δεκαπενταύγουστο, ξεκίνησε για πρώτη φορά εφέτος μια προσπάθεια επισήμανσης των θετικών δράσεων στο νησί και ο πρώτος σύλλογος στον οποίο έγινε αναφορά είναι ο Θεατρικός Όμιλος Άνδρου.
Επιμέλεια βίντεο- κειμένου: Brigitte Polemis, Μαριάννα Φωτοπούλου, Άρτεμη Λ. Πολέμη
Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012
Τρίτη 19 Ιουνίου 2012
ΑΛΕΞΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ ο Δασκαλος
Τρίτη 29 Μαΐου 2012
Παρασκευή 18 Μαΐου 2012
Τετάρτη 16 Μαΐου 2012
το Φως της Ολυμπιας είθε να μας φωτίζει
Απ’ τα ποταμίσια χείλη του Αλφειού
απ’ τον ασπρογάλανο κόρφο της Αρέθουσας
κι απ’ του Δία το πέτρινο μάτι,
μέσ’ απ’ τα πληγωμένα μάρμαρα
που φέγγει του Ίωνα και του Δωριέα η ψυχή,
κι απ’ τα κιονόκρανα
που δένει ο ήλιος τα κουρασμένα του άλογα,
απ’ τα πλεγμένα δάχτυλα του πεύκου και της δάφνης
εδώ,
σε τούτη την παρθενική μήτρα της Ολυμπίας
που δεν άλλαξε, δε μολεύτηκε, δε θα πεθάνει ποτέ,
εδώ θα ξαναγεννηθεί το Φως.
Σπίθα του Θεού
κρυμμένη στη στάχτη της καρδιάς του Κουμπερτέν
που θα τη θεριέψει με την ανάσα της η Καλλιπάτειρα
η Ελληνίδα μάνα
Μάνα κάθε ανθρώπου.
Λαμπάδα απ’ το κερί του χρόνου και του μύθου
στιλπνό είδωλο στιλπνός Χριστός
που μυρίζει μοσχολίβανο κι αίμα αθώου ζώου,
το φως μεστό χρυσό σταφύλι
παραδομένο στα χέρια του Ερμή.
Από δω θα φύγει ο Άγγελος.
Θα λύσει τα πέδιλά του τα σπηρούνια του τα πάθη του
θα ρωτήσει ποιοι αγωνίστηκαν τελευταίοι στο Στάδιο
ποιοι πήραν τον κότινο απ’ τους ευπατρίδες της νίκης
και θα τρέξει.
Έξω απ’ το ιερό στήθος της Άλτης
έξω απ’ την Ολυμπία και την Ελλάδα
σ’ όλη τη γη σ’ όλη τη θάλασσα
παντού όπου υπάρχει αγάπη
παντού όπου υπάρχει πόνος
παντού όπου υπάρχει υποκρισία
παντού όπου υπάρχει μίσος
παντού όπου υπάρχει φωτιά
στο χρυσάφι στη φτώχια στα μέτωπα στη ζωή στα νεκροταφεία
για να φέρει το μεγάλο μήνυμα…
Ερμή,
μη σε τρομάξουν οι θύελλες οι σαρκασμοί οι σκληρές μνήμες
οι απειλές με τα βούκινα
οι πόλεμοι που ήρθαν ή που κονταροδείχνουν,
Ερμή
μη σε τρομάξουν οι άνθρωποι!
Μάζεψε κάτου απ’ τη σάλπιγγά σου τους λαούς
όπου κι αν είναι όποιοι κι αν είναι
ήρωες νικημένοι κακούργοι σκιές κόκκαλα
και τάισέ τους με το σταφύλι σου
ρόγα τη ρόγα μέθυσέ τους με την αγάπη
κι όπως θα γίνουν ξέγνοιαστοι κι ονειροπαρμένοι,
όπως θα γυρίσουν πρώτη φορά όλοι μαζί
να κοιτάξουν κατάματα τον ουρανό
σκύψε στην καρδιά τους και πες τους
Πες τους
να ξεκινήσουν όλοι για την Ολυμπία.
Χιλιάδες χιλιάδες χιλιάδες έφηβοι
σμάρια από κορμιά άσπρα μαύρα κίτρινα,
να πάνε να ξεπλυθούν κοντά στην Παλαίστρα
απ’ το χτες απ’ το σήμερα απ’ το αύριο,
ν’ αλείψουν με λάδι την ψυχή και το νου τους
κι ύστερα
να μπουν απ’ την ορθάνοιχτη πύλη στο Στάδιο
για να πολεμήσουν.
Όχι στη σφαγή και στην πυρκαγιά
όχι με το μαχαίρι και το σίδερο που καίει
όχι με τον ξολοθρεμό του ανθρώπου απ’ τον άνθρωπο
όχι για νέους νεκρούς νέους σακάτηδες νέους δυστυχισμένους,
μα για την πυγμή και το ακόντιο
για το πήδημα το δίσκο το δρόμο την πάλη
για το τέθριππο
για την Αρετή,
δίπλα στον Κάστορα ή τον Αντίπατρο
το Διαγόρα ή τον Αλκιβιάδη
που θα σμίξει τον αρχαίο κόσμο με τον τωρινό με τον αυριανό
με τον αιώνιο
και θα νικήσει τον Άρη άλλη μια φορά
την τελευταία.
Πέρα στο ξέφωτο η Ολυμπία
ξάγρυπνη μερόνυχτα πλέκει για τον καθένα τους
κι από ‘να στεφάνι αγριλιά
Ελληνικής ειρήνης
Ειρήνης όλου του κόσμου.
απ’ τον ασπρογάλανο κόρφο της Αρέθουσας
κι απ’ του Δία το πέτρινο μάτι,
μέσ’ απ’ τα πληγωμένα μάρμαρα
που φέγγει του Ίωνα και του Δωριέα η ψυχή,
κι απ’ τα κιονόκρανα
που δένει ο ήλιος τα κουρασμένα του άλογα,
απ’ τα πλεγμένα δάχτυλα του πεύκου και της δάφνης
εδώ,
σε τούτη την παρθενική μήτρα της Ολυμπίας
που δεν άλλαξε, δε μολεύτηκε, δε θα πεθάνει ποτέ,
εδώ θα ξαναγεννηθεί το Φως.
Σπίθα του Θεού
κρυμμένη στη στάχτη της καρδιάς του Κουμπερτέν
που θα τη θεριέψει με την ανάσα της η Καλλιπάτειρα
η Ελληνίδα μάνα
Μάνα κάθε ανθρώπου.
Λαμπάδα απ’ το κερί του χρόνου και του μύθου
στιλπνό είδωλο στιλπνός Χριστός
που μυρίζει μοσχολίβανο κι αίμα αθώου ζώου,
το φως μεστό χρυσό σταφύλι
παραδομένο στα χέρια του Ερμή.
Από δω θα φύγει ο Άγγελος.
Θα λύσει τα πέδιλά του τα σπηρούνια του τα πάθη του
θα ρωτήσει ποιοι αγωνίστηκαν τελευταίοι στο Στάδιο
ποιοι πήραν τον κότινο απ’ τους ευπατρίδες της νίκης
και θα τρέξει.
Έξω απ’ το ιερό στήθος της Άλτης
έξω απ’ την Ολυμπία και την Ελλάδα
σ’ όλη τη γη σ’ όλη τη θάλασσα
παντού όπου υπάρχει αγάπη
παντού όπου υπάρχει πόνος
παντού όπου υπάρχει υποκρισία
παντού όπου υπάρχει μίσος
παντού όπου υπάρχει φωτιά
στο χρυσάφι στη φτώχια στα μέτωπα στη ζωή στα νεκροταφεία
για να φέρει το μεγάλο μήνυμα…
Ερμή,
μη σε τρομάξουν οι θύελλες οι σαρκασμοί οι σκληρές μνήμες
οι απειλές με τα βούκινα
οι πόλεμοι που ήρθαν ή που κονταροδείχνουν,
Ερμή
μη σε τρομάξουν οι άνθρωποι!
Μάζεψε κάτου απ’ τη σάλπιγγά σου τους λαούς
όπου κι αν είναι όποιοι κι αν είναι
ήρωες νικημένοι κακούργοι σκιές κόκκαλα
και τάισέ τους με το σταφύλι σου
ρόγα τη ρόγα μέθυσέ τους με την αγάπη
κι όπως θα γίνουν ξέγνοιαστοι κι ονειροπαρμένοι,
όπως θα γυρίσουν πρώτη φορά όλοι μαζί
να κοιτάξουν κατάματα τον ουρανό
σκύψε στην καρδιά τους και πες τους
Πες τους
να ξεκινήσουν όλοι για την Ολυμπία.
Χιλιάδες χιλιάδες χιλιάδες έφηβοι
σμάρια από κορμιά άσπρα μαύρα κίτρινα,
να πάνε να ξεπλυθούν κοντά στην Παλαίστρα
απ’ το χτες απ’ το σήμερα απ’ το αύριο,
ν’ αλείψουν με λάδι την ψυχή και το νου τους
κι ύστερα
να μπουν απ’ την ορθάνοιχτη πύλη στο Στάδιο
για να πολεμήσουν.
Όχι στη σφαγή και στην πυρκαγιά
όχι με το μαχαίρι και το σίδερο που καίει
όχι με τον ξολοθρεμό του ανθρώπου απ’ τον άνθρωπο
όχι για νέους νεκρούς νέους σακάτηδες νέους δυστυχισμένους,
μα για την πυγμή και το ακόντιο
για το πήδημα το δίσκο το δρόμο την πάλη
για το τέθριππο
για την Αρετή,
δίπλα στον Κάστορα ή τον Αντίπατρο
το Διαγόρα ή τον Αλκιβιάδη
που θα σμίξει τον αρχαίο κόσμο με τον τωρινό με τον αυριανό
με τον αιώνιο
και θα νικήσει τον Άρη άλλη μια φορά
την τελευταία.
Πέρα στο ξέφωτο η Ολυμπία
ξάγρυπνη μερόνυχτα πλέκει για τον καθένα τους
κι από ‘να στεφάνι αγριλιά
Ελληνικής ειρήνης
Ειρήνης όλου του κόσμου.
Κυριακή 13 Μαΐου 2012
Σάββατο 5 Μαΐου 2012
σεληνη
ακουσα πως η αποψινη θάναι η μεεγαλύτερη πανσέληνος του χρόνου μιας κακι η Σελήνη βρίσκεται στο πιο κοντινο της σημείο ως προς την γη Ειπα θάναι καλό λοιπόν να το γιορτάσουμε με ποίηση , ένα ποίημα του φιλόσοφου Γιώργου Σααραντάρη
Σελήνη
Ἀπὸ ἕνα θαῦμα Ἀπὸ ἕνα πρόσωπο πρωίας
Παίρνεται ὁ θυμός μου Σελήνη ἀθρόα παρουσία
Ἑλένη ἡ καμπύλη τοῦ κόσμου
M᾿ ἐβένινη σημασία
Ἡ πύλη ἀνοίγει στὸν ξένο
Στ᾿ ἀγέρι
T᾿ ἀλέτρι ὀργώνει τὸν κάμπο
Ἐκεῖ ποὺ δὲ βλέπει ἡ καρδιὰ
Βελάζουν τ᾿ ἀστέρια στὴν κρύπτη
Σελήνη
Ἀπὸ ἕνα θαῦμα Ἀπὸ ἕνα πρόσωπο πρωίας
Παίρνεται ὁ θυμός μου Σελήνη ἀθρόα παρουσία
Ἑλένη ἡ καμπύλη τοῦ κόσμου
M᾿ ἐβένινη σημασία
Ἡ πύλη ἀνοίγει στὸν ξένο
Στ᾿ ἀγέρι
T᾿ ἀλέτρι ὀργώνει τὸν κάμπο
Ἐκεῖ ποὺ δὲ βλέπει ἡ καρδιὰ
Βελάζουν τ᾿ ἀστέρια στὴν κρύπτη
Τετάρτη 2 Μαΐου 2012
καλό μήνα με χρώματα και αρώματα
η ΧΑΡΑ
Είναι ώρα, στιγμή Παραδείσου,
ότε φάσματα παύουν θολά,
και τα πάντα θεάται καλά
η ψυχή σου.
Φεύγει τότε ο νους και η κρίσις.
Η καρδία γλυκύθυμος ζει,
και μ' αυτήν εορτάζει μαζί
όλ' η φύσις.
Πλημμυρίς αισθημάτων ωραίων.
Αναπάλλει το στήθος γλυκύ,
και καλείσαι και είσαι εκεί
ανακρέων.
Η νεότης λαμπρά σε ποτίζει
θείον νέκταρ αφάτου χαράς,
και των πόθων ευώδης βορράς
παιανίζει.
Η ψυχή αναλύετ' εις μύρον.
Και θανάτους, θεούς λησμονείς,
και μεθύσκεις εντός ηδονής
ως ονείρων.
Πλην πριν έτι καλώς εννοήσω
ότι έχαιρον, φεύγ' η χαρά!
Φευ! Καθώς αστραπή τις περά...
Πώς θα ζήσω;
Η χαρά μας εδώ η βραχεία
αντανάκλασις είναι αυτής,
ην συ άνω, Θεέ μου, κρατείς;
Φαντασία...
Την χαράν θεωρώ ειρωνείαν.
Μετά μέλιτος γεύσιν πολλήν,
τα λοιπά ανευρίσκεις χολήν
και ανίαν.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
Τετάρτη 11 Απριλίου 2012
Τρίτη 10 Απριλίου 2012
Δευτέρα 9 Απριλίου 2012
Μεγάλη Δευτέρα
’Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός
και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα
ανάξιος δε πάλιν ον ευρήσει ραθυμούντα.
Βλέπε, ουν, ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής,
ίνα μη τω θανάτω παραδοθής και της Βασιλείας έξω κλεισθής
αλλά ανάνηψον κράζουσα
Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός ημών.
Κυριακή 1 Απριλίου 2012
Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012
Σάββατο 24 Μαρτίου 2012
Ολοι την σημαία στα μπαλκόνια μας
Η ΣΗΜΑΙΑ
Τί ντροπή μια Ελληνοπούλα
καθώς πρέπει να μην ξέρει
τη γλυκιά μας σημαιούλα
να την κάνει με το χέρι.
Μα εγώ ξέρω και την κάνω
στ' ασπρογάλαζα τη ντύνω
όμορφο σταυρό της βάνω
και γλυκά φιλιά της δίνω.
το ποίημα αυτό ήταν του δασκάλου Α Παπαθανασίου ( Ράλλειο Προτυμο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά )
( καλή σου ανάπαυσε Δάσκαλε )
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012
Ο μονόλογος του Θεού
Σε κοίταξα όταν ξύπνησες το πρωί. Περίμενα να μου πεις δύο-τρεις λέξεις, ευχαριστώντας με για όσα σου συνέβαιναν, ζητώντας την γνώμη μου για ότι πρόκειται να κάνεις σήμερα.
Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!
Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος. Για να δεις ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών. Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου. Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου και πάλι περίμενα. Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησης σου, δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια. Όταν γυρνούσες από τη δουλειά είδα τη κούραση και το στρες σου και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας. Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.
Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες . Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις. Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη. Άνοιξες μετά την τηλεόραση, και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή, εγώ περίμενα. Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες. Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο κατάλαβα τη σιωπή σου και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού για να μπορείς να ξεκουραστείς, αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι. Άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια. Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν παρατήρησες...αλλά δεν πειράζει! Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα. Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς. Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις και εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου. Σ' αγαπώ τόσο πολύ ώστε θα σε ανέχομαι.
Παρατήρησα ότι ήσουν πολύ απασχολημένος προσπαθώντας να βρεις τα κατάλληλα ρούχα για να πας στη δουλειά σου. Ήλπιζα να βρεις κάποιες στιγμές να μου πεις μια καλημέρα!
Αλλά ήσουν πολύ απασχολημένος. Για να δεις ότι είμαι κοντά σου, έφτιαξα για σένα τον πολύχρωμο ουρανό και το κελάηδημα των πουλιών. Κρίμα όμως που δεν παρατήρησες ούτε τότε την Παρουσία μου. Σε ατένιζα όταν έφευγες βιαστικός προς τη δουλειά σου και πάλι περίμενα. Υποθέτω ότι εξαιτίας της απασχόλησης σου, δεν είχες χρόνο ούτε τότε να μου πεις δύο λόγια. Όταν γυρνούσες από τη δουλειά είδα τη κούραση και το στρες σου και σου έστειλα ένα ψιλόβροχο για να σε απαλλάξει από την πίεση της ημέρας. Νόμιζα ότι κάνοντας σου αυτή τη χάρη θα με θυμηθείς.
Ως αντάλλαγμα όμως στενοχωρημένος, με έβρισες . Επιθυμούσα τόσο πολύ να μου μιλήσεις. Οπωσδήποτε η ημέρα ήταν ακόμα μεγάλη. Άνοιξες μετά την τηλεόραση, και όταν παρακολουθούσες την αγαπημένη σου εκπομπή, εγώ περίμενα. Έπειτα δείπνησες με τους δικούς σου και για άλλη μια φορά δεν με θυμήθηκες. Βλέποντας σε τόσο κουρασμένο κατάλαβα τη σιωπή σου και έσβησα τη λαμπρότητα του ουρανού για να μπορείς να ξεκουραστείς, αλλά δεν σε άφησα σε σκοτάδι. Άφησα ξάγρυπνα για σένα πλήθος από αστέρια. Ήταν τόσο όμορφα, κρίμα που δεν παρατήρησες...αλλά δεν πειράζει! Μήπως πράγματι συνειδητοποίησες ότι Εγώ είμαι εδώ για σένα. Έχω περισσότερη υπομονή από ότι εσύ μπορείς ποτέ να φανταστείς. Θέλω να σου το δείξω αυτό, για να το δείξεις και εσύ με τη σειρά σου στους γύρω σου. Σ' αγαπώ τόσο πολύ ώστε θα σε ανέχομαι.
Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012
Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012
η γιορτή της ποίησης
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,
ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ...
Ντινος Χριστιανόπουλος
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,
ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.
Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ...
Ντινος Χριστιανόπουλος
Τρίτη 20 Μαρτίου 2012
Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012
σκέψεις
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012
αυτο που μένει
ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ
Αυτό πυ μένει περισσότερο
είναι αυτό που φέυγει
Καυώς το τίποτα είναι πολύ
Ενω το λίγο τίποτα
Κι οι κύλινδροι αλέθουν την στιγμή
σε λεπτότατο φύλλο
ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ
Αυτό πυ μένει περισσότερο
είναι αυτό που φέυγει
Καυώς το τίποτα είναι πολύ
Ενω το λίγο τίποτα
Κι οι κύλινδροι αλέθουν την στιγμή
σε λεπτότατο φύλλο
ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ
Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012
η σιωπή του έρωτα OSCAR WILD
As oftentimes the too resplendent sun
Hurries the pallid and reluctant moon
Back to her sombre cave, ere she hath won
A single ballad from the nightingale,
So doth thy Beauty make my lips to fail,
And all my sweetest singing out of tune.
And as at dawn across the level mead
On wings impetuous some wind will come,
And with its too harsh kisses break the reed
Which was its only instrument of song,
So my too stormy passions work me wrong,
And for excess of Love my Love is dumb.
But surely unto Thee mine eyes did show
Why I am silent, and my lute unstrung;
Else it were better we should part, and go,
Thou to some lips of sweeter melody,
And I to nurse the barren memory
Of unkissed kisses, and songs never sung.
Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
ούτε ένα τραγουδι από το αηδόνι
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια
Κι όπως την αυγή πάνω από τα λιβάδια
περνά ο άνεμος με τα ορμητικά του φτερά
και σπάει τα καλάμια με τα δυνατά φιλιά του
που αυτά μόνο, μπορούν να γίνουν όργανα τραγουδιού
έτσι τα ορμητικά μου πάθη, παραδέρνουν συνέχεια μέσα μου
και η τόσο μεγάλη αγάπη κάνει την αγάπη μου βουβή
Όμως τα μάτια μου σου έδειξαν εσένα
γιατί είμαι σιωπηλός και η λύρα μου ακούρδιστη
πριν γίνει ο χωρισμός μας μοιραίος
και πριν μας αναγκάσει να φύγουμε
εσύ για άλλα χείλη που τραγουδούν με αρμονία
κι εγώ εδώ να αναπολώ μάταια
φιλιά που δεν έδωσα, τραγούδια που δεν είπα.
Hurries the pallid and reluctant moon
Back to her sombre cave, ere she hath won
A single ballad from the nightingale,
So doth thy Beauty make my lips to fail,
And all my sweetest singing out of tune.
And as at dawn across the level mead
On wings impetuous some wind will come,
And with its too harsh kisses break the reed
Which was its only instrument of song,
So my too stormy passions work me wrong,
And for excess of Love my Love is dumb.
But surely unto Thee mine eyes did show
Why I am silent, and my lute unstrung;
Else it were better we should part, and go,
Thou to some lips of sweeter melody,
And I to nurse the barren memory
Of unkissed kisses, and songs never sung.
Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
ούτε ένα τραγουδι από το αηδόνι
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια
Κι όπως την αυγή πάνω από τα λιβάδια
περνά ο άνεμος με τα ορμητικά του φτερά
και σπάει τα καλάμια με τα δυνατά φιλιά του
που αυτά μόνο, μπορούν να γίνουν όργανα τραγουδιού
έτσι τα ορμητικά μου πάθη, παραδέρνουν συνέχεια μέσα μου
και η τόσο μεγάλη αγάπη κάνει την αγάπη μου βουβή
Όμως τα μάτια μου σου έδειξαν εσένα
γιατί είμαι σιωπηλός και η λύρα μου ακούρδιστη
πριν γίνει ο χωρισμός μας μοιραίος
και πριν μας αναγκάσει να φύγουμε
εσύ για άλλα χείλη που τραγουδούν με αρμονία
κι εγώ εδώ να αναπολώ μάταια
φιλιά που δεν έδωσα, τραγούδια που δεν είπα.
Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012
Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2012
κικη Δημουλα
Η επιλεκτική αιωνιότης
" Πίστεψέ με θα σ' αγαπώ αιώνια"
επαναλαμβάνει κάθε λεπτό ο θάνατος
στην αιωνιότητα.
και κείνη βογκώντας
από δυστυχισμένη βεβαιότητα
αχ γιατί να μην είσαι ψεύτης
τον καταριέται.
( Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως, ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ 2007)
" Πίστεψέ με θα σ' αγαπώ αιώνια"
επαναλαμβάνει κάθε λεπτό ο θάνατος
στην αιωνιότητα.
και κείνη βογκώντας
από δυστυχισμένη βεβαιότητα
αχ γιατί να μην είσαι ψεύτης
τον καταριέται.
( Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως, ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ 2007)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)