ΟΣΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΠΑΦΛΑΓΩΝ

Στήλη ἐμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς ἐκκλησίαςε, Στυλιανέ, ἀνεδείχθης, μακάριε. Τὸν γὰρ σὸν πλοῦτον σκορπίσας τοῖς πένησιν, ἐν οὐρανοῖς ἐκομίσω τὸν ἄφθαρτον, καὶ ἐγκρατείᾳ καὶ πόνοις, πανόλβιε, χάριν εἴληφας νηπίων προστάτης γενόμενος καὶ φύλαξ νεογνῶν ἀπροσμάχητος.

ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

Χορείαν σεπτήν, ἐνθέως φιλομάρτυρες, ἐγείρατε νῦν, γεραίροντες τὴν πάνσοφον, Αἰκατερίναν· αὕτη γάρ, ἐν σταδίῳ τὸν Χριστὸν ἐκήρυξε, καὶ τὸν ὄφιν ἐπάτησε, ῥητόρων τὴν γνῶσιν καταπτύσασα.

αδικος λόγος Μπρεχτ

Να της Χειμερινης Βοήθειας  οι άνθρωποι
που με σημαιες και με τρομπέτες παίρνουν στο κατόπι
τα σπίτια , τους ανθρωπους και τους δρόμους .
Αρπαζουνε απ΄ τα φτωχα τα σπίτια ,
κουρέλια , αποφαγια και σημιτια
Τα δινουν στους φτωχότερους γειτόνους
Το ίδιο χέρι που τ΄αδέλφια τους χτυπάει
Αυτούς χιτλερικά τους χαιρετάει .

               

Ποίημα του Μπρεχτ για το 16ο μονοπρακτο του απο τη συλλογή " Τρομος και αθλιότητα του Γ Ραιχ "
πόσο αληθινο......... 

Ο ηθοποιός ~ Δημήτρης Χορν ♪♫•*¨*•.¸¸❤

ΗΘΟΠΟΙΟς ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΩς !!!!!!!!!!!!!

η Θαλασσα Γ Σεφερης

Η θάλασσα, πως έγινε έτσι η θάλασσα
Αργησα χρόνια στα βουνά,
με πλήγωσαν οι πυγολαμπίδες.
Τώρα σε τούτο τ' ακρογιάλι περιμένω
ν' αράξη ένας άνθρωπος
ένα υπόλειμμα, μια σχεδία.


Μα μπορεί να κακοφορμίσει η θάλασσα;
Ενα δελφίνι την έσκισε μια φορά
κι ακόμη μια φορά
η άκρη του φτερού ενός γλάρου.

Κι όμως ήταν γλυκό το κύμα
όπου έπεφτα παιδί και κολυμπούσα
κι ακόμη σαν ήμουν παλληκάρι
καθώς έψαχνα σχήματα στα βότσαλα,
γυρεύοντας ρυθμούς,
μου μίλησε ο θαλασσινός Γέρος:

"Εγώ είμαι ο τόπος σου,
ίσως να μην είμαι κανείς
αλλά μπορώ να γίνω αυτό που θέλεις"

Γ.Σεφέρης-"Επί σκηνής" Δ΄

νερωμενο κρασι Ιωαννης Πολεμησ

Νερωμένο κρασί

(μεταγενέστερος τίτλος: Παραδειγματικόν, συλλογή: Τὸ παλιὸ βιολί)

Ὅ, τι κι᾿ ἂν εἶχε τόχασε, γυναῖκα, βιός, παιδιά του·
τίποτε δὲν τ᾿ ἀπόμεινε στερνὴ παρηγοριά.
Πέταξ᾿ ἡ ἔννοια ἀπὸ τὸ νοῦ κι᾿ ἡ ἐλπίδ᾿ ἀπ᾿ τὴν καρδιά του
κι ἡ ὑπομονὴ ἐμαρμάρωσε στὰ στήθη του βαριά.

Ὅπως τὰ λείψανα περνοῦν, περνάει ἀργὰ ὁ καιρός του
καὶ ζεῖ δίχως ὁ δύστυχος νὰ ξέρει τὸ γιατί.
Μὲς στὴν ταβέρνα ὁλημερὶς μὲ τὸ ποτήρι ἐμπρός του
τοῦ κάκου ἐκεῖ ἀνώφελα τὴ λησμονιὰ ζητεῖ.

«Καταραμένε κάπελα καὶ κλέφτη ταβερνιάρη,
τί τὸ νερώνεις τὸ κρασί, καὶ πίνω ἀπ᾿ τὸ ξανθό,
καὶ πίνω κι᾿ ἀπ᾿ τὸ κόκκινο κι᾿ ἀπὸ τὸ γιοματάρι
κι᾿ ἀπὸ τὸ σῶσμα τὸ τραχύ, πίνω καὶ δὲ μεθῶ;

Δὲν ᾖρθα γιὰ ξεφάντωμα, μήτε γιὰ πανηγύρι,
ᾖρθα νὰ βρῶ τὴ λησμονιὰ στὸ θάνατο κοντά!»
Κι᾿ ὁ κάπελας γεμίζοντας καὶ πάλι τὸ ποτήρι
μὲ θλιβερὸ περίγελο στὰ λόγια του ἁπαντᾷ:

«Τί φταίω ἐγὼ ἂν τὰ δάκρυα ποὺ ἀπελπισμένος χύνεις
πέφτουν μὲς στὸ ποτήρι σου, σταλαγματιὲς θολές,
καὶ τὸ νερώνουν τὸ κρασὶ κι᾿ ἀδύνατο τὸ πίνεις;
Τί φταίω ἐγὼ κι᾿ ἂν δὲ μεθᾷς, τί φταίω ἐγὼ κι᾿ ἂν κλαῖς;» 

Ιωαννης Πολεμη΅

 

ΕΛΑ ΠΑΡΕ ΜΕ- αφιερωμενο στο Κοσμο της γνωσης

μια φωτογραφια απο καλοκαιρινο πρωινό στην Ιο μαζι με  ενα  αγαπημενο τραγουδι και εναν θαυμασιο ερμηνευτη  δηλωνω και εγω την συμμετοχη μου στο διαγωνισμο που διοργανωνει το Δελφινακι μας στο ιστολογιο του Ο Κοσμος της γνωσης για να γιορτα;σει τον πρωτο χρονο προσφοράς του   και το χιλιοευχαριστω για οσα μας χαριζει καθε μερα καθε στιγμη