Με αφετηρία την Άνδρο ο Νικόλας Κακλαμανάκης ...

Ο Νικόλας έκλεισε την καριέρα του στο Surf , με έναν διάπλου του Αιγαίου με την ιστιοσανίδα του ξεκινώντας απο την Ανδρο την αφετηρία των παιδικών του χρόνων απο το Νειμποριό εκεί που έπαιζε παιδάκι τα καλοκάιρια κάτω απο το σπίτι της γιαγιάς του . Μίλησε στα παιδιά των σχολείων και σε όσους ήθελαν να τον ακούσουν για την Ελλάδα για την δύναμη της πίστης σε όσα μπορούμε να πετύχουμε για την Ελλάδα που ταξιδεύει παντού για την Ελλάδα που θα μπρέπει νάματε περήφανοι για μας τους Ελληνες που είμαστε οι καλλίτεροι .

Ας το πιάσουμε ξανά απο την αρχή αξιζουμε τόσο πολλά που δεν αξίζει να μεμψημοιρούμε

σας φιλώ !!!!!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 Να τρέμεις μπροστά στον σκλάβο που σπάει τις αλυσίδες , οχι μπροστά στον ελέυθερο !!!!!!!

 Σιλλερ

Το φετινο Νομπελ Λογοτεχνίας Τουμας Τρανστρέμερ

Το σπίτι του πονοκέφαλου




Ξύπνησα μέσα στον πονοκέφαλο. Ο πονοκέφαλος

είναι το δωμάτιο, όπου είμαι αναγκασμένος να μένω

επειδή δεν έχω λεφτά να νοικιάσω κάπου αλλού.

Πονάνε τα μαλλιά μου τόσο που γκριζάρουν. Πονά ως

μέσα στον γόρδιο δεσμό, το μυαλό, αυτό που δεν ξέρει

ποια κατεύθυνση να πάρει. Ο πόνος είναι ένα μισοφέγγαρο

που κρέμεται μισοκοιμισμένο στον γαλάζιο ουρανό, το

χρώμα χάνεται απ’ το πρόσωπο, η μύτη δείχνει προς τα

κάτω, όλη η μαντική διχάλα στρέφεται προς τα κάτω, προς

το υπόγειο ρεύμα: τον πόνο. Μετακόμισα σ’ ένα σπίτι που

χτίστηκε σε λάθος μέρος, υπήρχε ένας μαγνητικός πόλος

ακριβώς κάτω απ’ το κρεβάτι, ακριβώς κάτω απ’ το

προσκεφάλι, και όποτε άλλαζε ο καιρός πάνω απ’ το

κρεβάτι γινόταν βραχυκύκλωμα. Επανειλημμένα προσπαθώ

να φανταστώ έναν θεσπέσιο χειροπρακτικό που με μια

θαυματουργή λαβή τσιμπά τους αυχενικούς μου σπονδύλους,

κάτι που μια για πάντα θα διορθώσει τη ζωή μου. Και δεν

είναι ότι πονά στο ιδιωτικό μου κεφάλι μόνο. Το κακό

συνδέεται μεταξύ άλλων και με τις διαπραγματεύσεις για

ειρήνη στο Παρίσι, οι οποίες κατέληξαν σε «αδιέξοδο»,

και η έκφραση «αδιέξοδο» προβάλλεται στην οθόνη εδώ

μέσα. Μου προκαλεί λύπη επίσης το ότι τα γράμματα

μένουν αναπάντητα, ότι χθες ήμουν θυμωμένος, ότι

κατεδαφίζουν το παλιό άσχημο σπίτι για χάρη ενός πιο

άσχημου. Όμως το σπίτι του πονοκέφαλου δεν είναι

ακόμη ώριμο για διαγραφή. Πρέπει πρώτα να μείνω εκεί

μια ώρα, δυο ώρες, μισή μέρα. Είπα πρώτα ότι ήταν

δωμάτιο, αλλάζω μετά και λέω ότι είναι σπίτι, όμως

το ερώτημα είναι αν δεν πρόκειται για ολόκληρη πόλη.

Η κυκλοφορία είναι αμείλικτα αργή. Τα πρωτοσέλιδα

φωνάζουν στα περίπτερα. Ένα τηλέφωνο χτυπά.

σε μεταφραση Β Παπαγεωργίου 

φαινόμενα που απατούν

Φέτος θα έχουμε την εμπειρία τεσσάρων ασυνήθιστων ημερομηνίων. 1/1/11, 1/11/11, 11/1/11, 11/11/11 και αυτό δεν είναι όλο ...
Πάρτε τα δύο τελευταία ψηφία του έτους κατά το οποίο γεννηθήκατε -
Τώρα προσθέστε την ηλικία που θα έχετε φέτος, και το αποτέλεσμα θα είναι 111 για όλους!
Για παράδειγμα, ο Γιάννης γεννήθηκε το 1957 και 57 + 54 = 111 καλό, ε !!!
Αυτό είναι το έτος των χρημάτων!
Φέτος τον Οκτώβριο θα έχουμε 5 Κυριακές, 5 Δευτέρες και 5 Σάββατα.
Αυτό συμβαίνει μόνο κάθε 823 χρόνια.
Αυτά τα συγκεκριμένα έτη είναι γνωστά ως «Moneybags» ("σακούλες λεφτά")

κράτος Γ Σουρή

Γεώργιος Σουρής (1853-1919)



Ποιος είδε κράτος λιγοστό

σ’ όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;



Να τρέφει όλους τους αργούς,

νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;



Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;



Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.



Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.



Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει

στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.



Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.



Και ψωμοτύρι και για καφέ

το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.



Δυστυχία σου, Ελλάς,

με τα τέκνα που γεννάς!

Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,

τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

 
 
100 χρόνια μετά δεν αλλάζεις ούτε λεξη

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ

Κυλάει η ζωή ,ο χρόνος , η στιγμή  ,
πάμε σε αλλοτινούς τόπους ..........

Η ευλογία της έλλειψης

Ευγνωμονω τις ελλειψεις μου.

Ο,τι μου λειπει με προστατευει απο κεινο που θα χασω.

Ολες οι ικανοτητητες μου που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής

με προφυλάσσουν απο κινήσεις στο κενό  άχρηστες και ανούσιες.

Ο,τι μου λείπει με διδάσκει.
Ο,τι μου 'χει απομείνει με αποπροσανατολίζει γιατι μου προβάλλει

εικόνες απ' το παρελθόν σαν νααν υποσχέσεις για το μέλλον.

Δεν μπορώ,
δεν τολμώ ουτ' εναν άγγελο περαστικό να φανταστώ
 γιατι εγω σ'αλλο πλανητη,χωρίς αγγέλους κατεβαίνω.

Η αγάπη, απο λαχτάρα που ηταν, έγινε φίλη καλή, μαζι γευόμαστε τη μελαγχολία του χρόνου.

Στέρησε με- παρακαλω το Αγνωστο - στέρησε με κι'αλλο για να επιζήσω.

Κατερινα Αγγελακη-Ρουκ(Απο τη συλλογη "Η ανορεξια της υπαρξης", Εκδοσεις Καστανιωτη, 2010