το Χερι , Ν Εγγονοπουλος

εις Ανδρέαν Εμπειρίκον

ωραίο δίχτυ
που έπλεξεν η
κόρη
η κόρη-τέκτων
ορθή ως
στέκονταν εις το παράθυρο του Αναπλιού
ωραίο δίχτυ
φιλόξενο
ωσάν καλός θεός
ισχυρό
σαν τα’ άσπρα πλήκτρα
της χαράς
ωραίο δίχτυ
που έβαψε
με το χρώμα των ματιών της
και μύρωσε
με τ’ άρωμα των πλούσιων μαλλιών της
η κόρη που εστέκονταν
ορθή
εις το παράθυρο του Αναπλιού

ωραίο δίχτυ
ωραία κόρη
ωραίο παράθυρο που φώτιζες
μέσα στη νύχτα
τ’ Αναπλιού
ωραίο παράθυρο που φώναζες

ωραία κόρη που φώτιζες
ωραίο δίχτυ
μέσα στο χρώμα
τ’ Αναπλιού
ωραίο δίχτυ
γύρω τρογύρω
εις τον λαιμό μου
είτανε
κόρη
τα ωραία μαλλιά
σου
καθώς τα έπλεκες
εις το παράθυρο
μέσα στο φως

ωραία νύχτα
μέσα στο
βλέμμα σου

καθώς τη ζήσαμε
τρελλοί από έρωτα
γυμνοί θεόγυμνοι
τρελλοί από έρωτα
— μια νύχτα έρωτος —
μέσα στο
δίχτυ
του Αναπλιού

Η επιστροφή των πουλιών (1946)


Μιας  και αυτη η Κυριακη ονοματιστηκε σα Κυριακη του ερωτα , σκεφτικα να μοιραστουμε μερικα Ερωτικα ποιηματα μεγαλων δημιουργών ξεκινωντας απο το ερωτικο ποιημα του Εγγονοπουλου αφιερωμενο στο Εμπειρικο !!!!

της αγαπης

Της  αγάπης

Έφτασε η εποχή του ανθού και του αερόστατου  .

Δρασκέλισε το παχνισμένο   της νοσταλγίας  μονοπάτι

Βημάτισε στο δρόμο με τις αγριελιές

Κει στο λουτήρα της μικρής θεάς αγάπης

 Μύρο η  ασημένια αλισάχνη ,  πάναγνο

Και εσύ και εγώ  ο μυροστάκτης !! 

μια προσπαθεια , ένα ποιημα για το 7ο παιχνιδι της Φλωρας μας 

η γιορτή της ποίησης

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν


Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,

ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;

Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,

ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια

καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,

ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.

Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ...

                                                   Ντινος Χριστιανόπουλος

Η ευλογία της έλλειψης

Ευγνωμονω τις ελλειψεις μου.

Ο,τι μου λειπει με προστατευει απο κεινο που θα χασω.

Ολες οι ικανοτητητες μου που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής

με προφυλάσσουν απο κινήσεις στο κενό  άχρηστες και ανούσιες.

Ο,τι μου λείπει με διδάσκει.
Ο,τι μου 'χει απομείνει με αποπροσανατολίζει γιατι μου προβάλλει

εικόνες απ' το παρελθόν σαν νααν υποσχέσεις για το μέλλον.

Δεν μπορώ,
δεν τολμώ ουτ' εναν άγγελο περαστικό να φανταστώ
 γιατι εγω σ'αλλο πλανητη,χωρίς αγγέλους κατεβαίνω.

Η αγάπη, απο λαχτάρα που ηταν, έγινε φίλη καλή, μαζι γευόμαστε τη μελαγχολία του χρόνου.

Στέρησε με- παρακαλω το Αγνωστο - στέρησε με κι'αλλο για να επιζήσω.

Κατερινα Αγγελακη-Ρουκ(Απο τη συλλογη "Η ανορεξια της υπαρξης", Εκδοσεις Καστανιωτη, 2010

το ποίμα της εβδομάδας - Βάρναλης

Τυχερός



Ἀνεμοδέρνουν μέρα νύχτα ἀπάνου

σὲ στύλους σταυροσήμαδα φτερά σου,

νὰ γελιέσαι πὼς εἶν᾿ Ἑλλάδα ὁ τόπος.

Μὰ δίπλα τ᾿ ἀγκαλιάζει νὰ τὰ σπάσει

τοῦ ξένου ἡ ἀστερομάτισσα κατάρα.

Ἂν φαρμάκωνε μόνη τὸν ἀέρα,

ἴσως, ραγιᾶ νὰ ξύπναες κάποιαν ὥρα:

«Στὴ χώρ᾿ αὐτὴ ποὺ τήνε λέω δικιά μου

ξένος εἶμαι καὶ τυχερὸς ποὺ ζῶ!»


Κωστας Βάρναλης

στην Μαρία Αριάδνη μου

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ-Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Για όλους τους φίλους και φίλες !!!!

ψυχή βαθιά Αιμίλιος Βεάκης

Εσφιξ , ο κλοιός τριγύρω .
Τα καπλάνια λυσσούνε τώρα κυκλωμένα
Καμμιά δεν καρτερούν βοήθεια απ΄όξω
Πρέπει να σπάσει ο κλοιός ! Πρέπει να σπάσει !
Σκληρό θαν' το γιουρούσι , μα θα γίνει !
Αντρεία και τόλμη
γνωριμες αρετές για τον Αντάρτη !
μα χρειάζεται ένα σύνθημα , μια λέξη ,
μια σπίθα στο μπαρούτι .... " ψυχή βαθιά "

Στην πέρα την πλαγιά .Ούτ ένας
δεν έμεινε στου εχορου τα χέρια .
Τώρα κανούρια μάχη πάλι θ αρχινήσει
" ωυχή βαθιά κι η νίκη είναι δική μας "