φως ιλαρον - ΡΙΤΑ ΜΠΟΥΜΗ -ΠΑΠΑ

Φως ιλαρόν
Φως ιλαρόν
Είσαι το μόνο φως που ορίζω
Σε πύργο σε κρατώ στημένο
Στον άνεμο
Σ’ αβράδυαστη μέρα σ’ αιχμαλωτίζω
Μαργαριτάρια σου χαρίζω
Περίπατους γλυκούς
Σ’ ουρανούς δίχως σύνορα.

Πριν από σένα
Είχαν δει την καρδιά μου οι γλάροι
Να ναυαγεί
Σκεπασμένη με φύκια.

Τώρα χτυπάς εσύ το τζάμι μου
Κι οι γούνες της θάλασσας
Τυλίγουν το ρίγος μου
Νύχτες έναστρες ξεκολλούν
απ’ το χρόνο
φωτιές από ουράνια τόξα
καίνε στο τζάκι μου
ξημερώνει
και δεν διαλύονται τα φαντάσματα
που χτίζουν στον ύπνο μου
παλάτια στην άμμο.
Φως ιλαρόν
Όποια χώρα επισκεφθείς λέγεται
Ελπίδα
Όποια γη πατήσεις καλπάζει
Στη χαίτη του ιλίγγου
Στην έκσταση

Σ΄όποιο προσκέφαλο κοιμηθείς
Με σπαθί λυγερό από μαρτιάτικο μίσχο
Το σφάζεις
Το γεμίζεις όνειρα.

Λαμπάδα από ανόθευτο κερί
Στα σκοτάδια
Φέξε απ’ τα ύψη τους νόμους
Μιας νέας θρησκείας
Αναίμακτης
Το υλικό
Για το μέγα ναό της ειρήνης
Που αιώνες ονειρεύονται
Τ’ ανθρώπινα ποίμνια.

Δείξε σ’ όσους δεν πίνουν
Άλλο κρασί απ’ το αίμα
Και το κίτρινο μέταλλο έχουν θεό
Τις διαστάσεις του χρόνου
Στο χώρο που εσύ μόνο βαδίζεις
Το μόριο της παρουσίας τους
Στο απέραντο σύμπαν
Το μαστό τον αστείρευτο
Της αγάπης το γάλα.

Εξήγησε τους πόσο απύθμενη είναι
Η άβυσσος
Πόσο έχουνε κιόλας
Στο χείλος της πλησιάσει
Με το πνεύμα δεμένο
Στων πολέμων τ’ αμάξια

Πόση οργή ηφαιστείων κλείνει
Η ξέχειλη καρδιά των ταπεινών
Που δεν είδαν ποτέ τους
Ψωμί και βιβλίο

Και γράψε στο μαύρο βελούδο
Του άπειρου
Με πύρινα γράμματα
Πως η νίκη θα ‘ναι του Ανθρώπου.

Φως ιλαρόν
Εσύ, εγώ και το τραγούδι
Τρέχομε ακόμα μαζί

Διανύομε αποστάσεις μέσα σε στιγμές
Εισδύοντας σε κύκλους πύρινους
Για να καούμε
Μα, απ’ τη δοκιμασία
Βγαίνομε πιο άλκιμοι
Και πιο λαμπροί.

Δεν ξέρω αν ήταν εποχή που είμαστε
Άγνωστοι
Εσύ, εγώ και το τραγούδι
Τώρα αναζητιόμαστε κι οι τρεις
Απεγνωσμένα
Η επαφή μας κάνει τα δέντρα
Να τινάζονται
Δίχως πνοή ανέμου
Λέξεις βελούδινες ανθούν στ’ αυτιά
Με ματωμένους μίσχους
Κι ένας λαβύρινθος μας παρασύρει
Στα ενδότερα του.

Κι αυτόν όμως τον κίνδυνο τον αψηφούμε
-γιατί τώρα το νήμα δεν υπάρχει
κι η Αριάδνη ήταν μύθος-
πάνω στο άσπρο προσκέφαλο του δειλινού
κωφεύομε
στη μυστική επίκληση της φρόνησης
είμαστε έτοιμοι για το πήδημα
του θανάτου
για την πάλη της αγάπης
εναντίον όλων
για την ελπίδα που τρέμει
και ζητά να ζήσει
μες στα ερείπια και στις στάχτες
για την απόφαση
να συγκολλήσουμε τρίμμα με τρίμμα
όλα τα θρύψαλλα
σ’ έναν καθρέφτη γαλανό
με χλοερές ανταύγειες
και δάφνες άκοπες στις όχθες
να ιδούμε ακόμα μια φορά
ολάνθιστο το πρόσωπο μας.

Εργαστήριο Φυσικής Δόμησης (COB) στον Πιτροφό ΑΝΔΡΟΥ

Το κομπ είναι  μία από τις πιο αρχαίες τεχνικές χτισίματος με γήινα υλικά όπου χρησιμοποιούνται τα χέρια και τα πόδια για να σχηματιστούν μάζες πηλού αναμεμιγμένου με άμμο και άχυρο οι οποίες τοποθετούνται η μία πάνω στην άλλη διαμορφώνοντας έτσι μονολιθικές κατασκευές με μεγάλη σταθερότητα. Η λέξη κομπ προέρχεται από μια παλιά αγγλική λέξη cob που σημαίνει σβώλος.

Παρουσίαση της τεχνικής COB  θα πραγματοποιηθεί στον Πιτροφό το διήμερο 7-8 Μαΐου


Εργαστήριο Φυσικής Δόμησης - Πιτροφός, Άνδρος

Τοποθεσία: Πιτροφός, Άνδρος

Διαμονή: ελεύθερη διανυκτέρευση σε σκηνή στο χωράφι

Διατροφή: συλλογική κουζίνα

Πρόσβαση: με αμάξι ή ΚΤΕΛ (προς Χώρα-προς Γαύριο) - Πιτροφός (στάση 'Ζοζέφ')

'Εργαστήριο φυσικής δόμησης κατά την διάρκεια του οποίου θα γίνει παρουσίαση της τεχνικής COB με πρακτική εφαρμογή σε υπο κατασκευή αποθήκη 7τ.μ.' 

Για συμμετοχή και περισσότερες πληροφορίες στο τέλος της άναρτησης.

Το πρόγραμμα του διημέρου διαμορφώνεται ως εξής:

Τρίτη 7 Μαίου

9-10πμ   (θεωρητικό μέρος) Εισαγωγή στα φυσικά υλικά δόμησης : πηλός και άχυρο

10-11μμ (θεωρητικό μέρος) Χτίζοντας με πηλό και άχυρο : κατασκευή με τεχνική COB (θεμελίωση και τοιχοποιία)

11-1μμ   Πρακτική εφαρμογή : κατασκευή τοιχοποιίας COB σε βάση θεμελίωσης από πέτρα

1-2μμ     Διάλειμμα για φαγητό

2-6μμ     Πρακτική εφαρμογή (συνέχεια)

Τετάρτη 8 Μαιου

9-10πμ   (θεωρητικό μέρος) Χτίζοντας με πηλό και άχυρο : κατασκευή με τεχνική COB (στέγη)

10-1μμ   Πρακτική εφαρμογή : κατασκευή τοιχοποιίας με COB 

1-2μμ     Διάλειμμα για φαγητό

  

2-6μμ     Πρακτική εφαρμογή (συνέχεια)

 

Για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής : 

Πιτροφός, 'Ανδρου: angel_konst@hotmail.gr, T. 6947 476949

Αθήνα : neaguinea@riseup.net

 https://www.facebook.com/events/564199246944153/

                                                                          

                                                                                                          

πηγη περιγυροσ κινηματογραφικης λεσχησ ανδρου 

salvador dali

Κάθισα την ασχήμια

                   στα γονατα μου


και αμέσως ενοισα

                          αφόρητα κουρασμενος  !!!!



ΣΑΛΒΑΤΟΡ ΝΤΑΛΙ  

της αγαπης

Της  αγάπης

Έφτασε η εποχή του ανθού και του αερόστατου  .

Δρασκέλισε το παχνισμένο   της νοσταλγίας  μονοπάτι

Βημάτισε στο δρόμο με τις αγριελιές

Κει στο λουτήρα της μικρής θεάς αγάπης

 Μύρο η  ασημένια αλισάχνη ,  πάναγνο

Και εσύ και εγώ  ο μυροστάκτης !! 

μια προσπαθεια , ένα ποιημα για το 7ο παιχνιδι της Φλωρας μας 

ενας ευαισθητος Απριλης

Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός
γελάει το φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός.
Πετά τα ρούχα του στρατιώτη, φορά πουκάμισο λευκό
και στην αγάπη του την πρώτη στέλνει ένα όνειρο γλυκό.

Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους, ανατριχίλα στο νερό
με την καρδιά στήνει πολέμους και με τον Έρωτα χορό.

Ένας ευαίσθητος Απρίλης, ένας αθέατος καιρός
γελάει το φρουρό της πύλης και βγαίνει ήλιος λαμπερός.
Από τους κήπους κόβει βάγια κι απ’ την αυλή του πασχαλιές
για να στολίσει τα ναυάγια που μείναν δίχως αγκαλιές.

Φέρνει μια ζάλη στους ανέμους, ανατριχίλα στο νερό
με την καρδιά στήνει πολέμους και με τον Έρωτα χορό.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ  στιχοι ΗΛΊΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ 

ΒΟΤΣΑΛΟ

( Η συμμετοχή μου στο 6 παιχνίδι του texnistories της Φλώρας )

Σκοτάδι , τυφώνας , κυκλώνας και μέσα εγώ  ,ένα βότσαλο της θάλασσας .

Όχου και δεν συμπαθώ καθόλου την ανακατωσούρα , τις βροντές , την κοσμοχαλασιά . Κάνε Θεέ μου να ναι μοναχά ένα  κακό όνειρο , να μην περιπλανηθώ πολύ , να μείνω εδώ στο τόπο μου .

Έξω βροχή και μέσα βοή , τα χρώματα από γκρι έως μαύρο , οι ήχοι θαμποί , εκκωφαντικοί , στριγκοί , λες και μαζί σημαίνουν  χίλιες βραχνές σάλπιγγες , κλαίνε άνθρωποι , στενάζουν ελέφαντες , σωριάζεται  καταγής η πανοπλία ενός ιππότη , στριγκλίζουν μηχανές εργοστασίων , λες και δεν ζω εδώ στη δικιά μου παραλία .

Η θάλασσα , η μάνα μου γίνεται μεμιάς Λερναία Ύδρα , δεν με χαϊδεύει πια , δεν με νανουρίζει  , με κτυπάει , με θρυμματίζει , με σέρνει στην υγρή φυλακή της . Ο αέρας που με στέγνωνε με το χάδι του , με μαστιγώνει , με πονάει , με παρασέρνει καθώς λυσσομανάει , με ξεκουφαίνει αντί  να με μαγεύει με το τραγούδι του . Τώρα πια γίνεται ο μουσικός συνθέτης του πιο βάναυσου εφιάλτη μου .

Ο ήλιος που με κανάκευε με το φως του , που παίνευε προχτές ακόμη  το κόκκινο σαν το γεράνι χρώμα μου , τη λάμψη και το θάμπος μου , με εγκατέλειψε , πιθανόν για πάντα . Έστειλε σύννεφα στη θέση του , έστειλε βροχή, χαλάζι , καταχνιά όμως γιατί 

;

Χιλιάδες παράταιρα πράγματα κυλιούνται πάνω σε μένα και  στα αδέλφια μου στη παραλία . Ξύλα , πλαστικά ,σίδερα , γυαλιά , φελλοί , άψυχα ζώα και ξανά λάσπη , υλικά οικοδομών , τσακισμένα κλαδιά …..

Ξαφνικά  νοιώθω να ανασηκώνομαι , στροβιλίζομαι ,με σκονίζει το κύμα , με δέρνει ο βοριάς , ζαλίζομαι, ταλαντεύομαι , νοιώθω να ίπταμαι και ο κόσμος   κάτω από μένα  μοιάζει σχεδόν  με κομμάτια ανακατεμένα από πάζλ  . Μισώ το σκοτάδι , δεν έχω πλέον την αίσθηση του χώρου .. Και όμως  άρχισε η κάθοδος , νοιώθω να στροβιλίζομαι , να χάνω ύψος , να κατρακυλώ  ,να βυθίζομαι…

Χάθηκα , άλλαξα τόπο και προορισμό , που βρίσκομαι έχει γύρω μου απίστευτη υγρασία , με αγγίζουν φυτά , θα ξαναδώ το φως του ήλιου , άραγε θα καταλαγιάσει η θύελλα , θα ναι ζεστή η αγκαλιά της θάλασσας ………….;

Hooked on Vivaldi ΑΝΟΙΞΗ

ΑΝΟΙΞΗ