καραβίζοντας .....

Μιὰ μυγδαλιὰ καὶ δίπλα της,
ἐσύ. Μὰ πότε ἀνθίσατε;


Στέκομαι στὸ παράθυρο


καὶ σᾶς κοιτῶ καὶ κλαίω.






Τόση χαρὰ δὲν τὴν μποροῦν


τὰ μάτια.


Δός μου, Θεέ μου,


ὅλες τὶς στέρνες τ᾿ οὐρανοῦ


νὰ στὶς γιομίσω.




                                Νικηφόρος Βρεττάκος


ένα ποίημα για τον καλό μου ,
που  του εύχομαι να συνεχίζει να καραβίζει στις στέρνες ,
και οι κόρες του να του χαρίσουν τα μισά
 απο όσα χάρισε εκείνος  στην μητέρα του ......