Μενης Κουμαντερεας

ενας ανθρωπος του 19ου αιωνα εφυγε ........................................

Σημασία στη δουλειά ενός συγγραφέα έχει το ύφος που προκύπτει, κυρίως, από το χτίσιμο της φράσης. Πώς διαδέχεται η μία πρόταση την άλλη. Να μπορεί ο αναγνώστης να διαβάζει ξεκούραστα, με ενδιαφέρον, αλλά να υπάρχει μια ιστορία, ένα μυστήριο, ένα αίνιγμα. Βιβλία χωρίς αινίγματα και σκοτεινιές δεν είναι καλά βιβλία, όπως μόνον με αινίγματα και σκοτεινιές επίσης δεν είναι καλά βιβλία. Ενα στοιχείο που ανακάλυψα με τον χρόνο είναι το χιούμορ. Το είχα υποτιμήσει στην αρχή, αργότερα κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι. Ο αναγνώστης να γελά και ταυτόχρονα να φρικιά ή να συγκινείται. Είναι ένα συμπληρωματικό στοιχείο στο τραγικό της ζωής. Δεν ξέρω αν απέκτησα πολλά άλλα πράγματα στη διάρκεια της συγγραφικής μου καριέρας. Τελικά θα μας κρίνει ο χρόνος. 

το κυκλαμινο Γ Ριτσος !!!!!!!

Μικρὸ πουλὶ τριανταφυλλί, δεμένο μὲ κλωστίτσα,
μὲ τὰ σγουρὰ φτεράκια του στὸν ἥλιο πεταρίζει.
Κι ἂν τὸ τηράξεις μιὰ φορά, θὰ σοῦ χαμογελάσει
κι ἂν τὸ τηράξεις δυὸ καὶ τρεῖς, θ᾿ ἀρχίσεις τὸ τραγούδι.
* τηράξεις = κοιτάξεις προσεχτικά.

η Σημαια Ι Πολεμης

Πάντα κι ὅπου σ᾿ ἀντικρίζω,
μὲ λαχτάρα σταματῶ,
ὑπερήφανα δακρύζω,
ταπεινὰ σὲ χαιρετῶ.

Δόξα ἀθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχὴ
καὶ μαζί σου φτερουγίζει
τῆς πατρίδος ἡ ψυχῆ.

Ὅταν ξάφνου σὲ χαϊδεύει
τ᾿ ἀγεράκι τ᾿ ἀλαφρό,
μοιάζεις κύμα, ποὺ σαλεύει
μὲ χιονόλευκον ἀφρό.

Κι ὁ σταυρὸς ποὺ λαμπυρίζει
στὴν ψηλή σου κορυφή,
εἶν᾿ ὁ φάρος ποὺ φωτίζει
μίαν ἐλπίδα μας κρυφή.

Σὲ θωρῶ κι ἀναθαρρεύω
καὶ τὰ χέρια μου χτυπῶ,
σὰν ἁγία σὲ λατρεύω,
σὰ μητέρα σ᾿ ἀγαπῶ.

Κι ἀπ᾿ τὰ στήθη μου ἀνεβαίνει
μία χαρούμενη φωνή:
«Νἆσαι πάντα δοξασμένη,
ὦ Σημαία γαλανή!»

Σημεια τηξησ

;Σημεία τήξης

Το τώρα στο κόμμα
Τα συναισθήματα σε ερωτηματικό
Οι λέξεις σε αποσιωπητικά
Το αύριο σε εισαγωγικά
Το σήμερα σε απόγνωση
Εγώ σε απομόνωση
Εσύ σε πολλαπλασιασμούς
Η λογική σε κώμα
Το μετά σε ηλεκτρική καρέκλα
Το τώρα σε κόμμα
Το ποτέ
Το πάντα
Το μετά …σε άνω τελεία.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΠΟΥΖΗ 

Η στιγμη σου σε ενα ποιημα , Νικηφορος Βρεττακος - Ταυγετος

Εφτασε ο ομορφος Οκτωβρης και η Μαρια μας , μας καλεσε ξανα σε υπεροχο μονοπατι της ποιησης

Με την σειρά μου διάλεξα τον Νικηφόρο Βρεττάκο  σε ένα ξέχωρο ποίημα του και όχι θαλασσινό


…Μέσα μου μια σειρά κολώνες από αγάπη και ήλιο

γέρνουνε! Πρόλαβέ τες, αγαθέ μου γέροντα! Μη μ’ αφήσεις,

γιατ’ είμαι το άνθος σου! Είμαι το άνθος που φύτρωσε μέσα στη μοίρα σου!

Εμένα πάντοτε θα βρίσκουνε να κάθουμαι χάμω στα πόδια σου,

εγώ θα ’μαι το αιώνιο σου λιοντάρι που θα σε φυλάει!...

…Άνοιξα μια πηγή στα πόδια σου! Πολλοί θα περάσουν.

Στις πέτρινές σου φούχτες θα κάθουνται τα πουλιά,

θα ξεδιψάνε οι άνθρωποι κι όπως θα σε κοιτάζουν,

με των δασών σου τον ατέλειωτο ψίθυρο, θα τους εξηγάς:

«Αυτό το νερό το λένε αγάπη…»

«Αυτό το νερό το λένε αγάπη…»

…Κάμε να ξαναϊδώ

πίσω απ’ τις αγερόχυτες κορφές σου ν’ ανατέλλει

σαν ήλιος πάλι το όραμα της παγκόσμιας αγάπης.

(Αποσπάσματα από το ποίημα «Χτες τη νύχτα ξαναγύρισα στον Ταΰγετο» της Συλλογής «Ο Ταΰγετος και η σιωπή» [1949]).

ΟΚΤΩΒΡΗΣ Μιλτος Σαχτουρης

το ταβάνι σχήματα τριαντάφυλλα
και σχήματα αράχνη
τα φώτα κίτρινα θαμπά σκοτεινά
μεγάλα ψάρια στους πράσινους βαθιούς τοίχους
καρφωμένα
αίμα
τρύπιες κουβέρτες και σπασμένα τζάμια
η βροχή
και ξάφνου μέσα στα χέρια μου τα μαλλιά της
το σώμα της και τ’ ανοιχτό στόμα της
μακριά βαθιά πάνω στο βουνό

Το μυαλό μου κουρασμένο
κι ο αγέρας διάφανος σαν κρύσταλλο
ρολόγια πέφτουν ολοένα και
σπάζουν πάνω στο πλακόστρωτο
σήμερα ο αγέρας δυνάμωσε ακόμη
απ’ το παράθυρο βγήκε ένα χέρι
μέσ’ στον καθρέτη φάνηκε έν’ άλλο χέρι
έδερναν τα μεσάνυχτα
μακριά ακουγόταν ένα βογγητό

Όλα όσα βλέπω
τα παράξενα όνειρα μου θυμίζουν εσένα
η νύχτα θυμίζει εσένα
ένα μικρό παιδί που κλαίει μου θυμίζει εσένα
κι ο τάφος μου θυμίζει εσένα
όλες οι φωτογραφίες, όλα τα χρώματα
όλα μου θυμίζουν εσένα
και όλα τα αγαπώ για σένα

Μίλτος Σαχτούρης, Ποιήματα, 1945-1971, Κέδρος, σελίδα 94

Κιχλη ΣΕΦΕΡΗΣ , ΦΩς

Κίχλη
Το φως

Καθώς περνούν τα χρόνια
πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν•
καθώς περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγότερες φωνές,
βλέπεις τον ήλιο μ' άλλα μάτια•
ξέρεις πως εκείνοι που έμειναν, σε γελούσαν,
το παραμίλημα της σάρκας, ο όμορφος χορός
που τελειώνει στη γύμνια.
Όπως, τη νύχτα στρίβοντας στην έρμη δημοσιά,
άξαφνα βλέπεις να γυαλίζουν τα μάτια ενός ζώου
που έφυγαν κιόλας, έτσι νιώθεις τα μάτια σου•
τον ήλιο τον κοιτάς, έπειτα χάνεσαι μες στο σκοτάδι•
ο δωρικός χιτώνας
που αγγίξανε τα δάχτυλά σου και λύγισε σαν τα βουνά,
είναι ένα μάρμαρο στο φως, μα το κεφάλι του είναι στο σκοτάδι.
Κι αυτούς που αφήσαν την παλαίστρα για να πάρουν τα δοξάρια
και χτύπησαν το θεληματικό μαραθωνοδρόμο
κι εκείνος είδε τη σφενδόνη ν' αρμενίζει στο αίμα
ν' αδειάζει ο κόσμος όπως το φεγγάρι
και να μαραίνουνται τα νικηφόρα περιβόλια•
τους βλέπεις μες στον ήλιο, πίσω από τον ήλιο.
Και τα παιδιά που κάναν μακροβούτια απ' τα μπαστούνια
πηγαίνουν σαν αδράχτια γνέθοντας ακόμη,
σώματα γυμνά βουλιάζοντας μέσα στο μαύρο φως
μ' ένα νόμισμα στα δόντια, κολυμπώντας ακόμη,
καθώς ο ήλιος ράβει με βελονιές μαλαματένιες
πανιά και ξύλα υγρά και χρώματα πελαγίσια•
ακόμη τώρα κατεβαίνουνε λοξά
προς τα χαλίκια του βυθού
οι άσπρες λήκυθοι.

Αγγελικό και μαύρο, φως,
γέλιο των κυμάτων στις δημοσιές του πόντου,
δακρυσμένο γέλιο,
σε βλέπει ο γέροντας ικέτης
πηγαίνοντας να δρασκελίσει τις αόρατες πλάκες
καθρεφτισμένο στο αίμα του
που γέννησε τον Ετεοκλή και τον Πολυνείκη.
Αγγελική και μαύρη, μέρα•
η γλυφή γέψη της γυναίκας που φαρμακώνει το φυλακισμένο
βγαίνει απ' το κύμα δροσερό κλωνάρι στολισμένο στάλες.
Τραγούδησε μικρή Αντιγόνη, τραγούδησε, τραγούδησε ...
δε σου μιλώ για περασμένα, μιλώ για την αγάπη•
στόλισε τα μαλλιά σου με τ' αγκάθια του ήλιου,
σκοτεινή κοπέλα•
η καρδιά του Σκορπιού βασίλεψε,
ο τύραννος μέσα απ' τον άνθρωπο έχει φύγει,
κι όλες οι κόρες του πόντου, Νηρηίδες, Γραίες
τρέχουν στα λαμπυρίσματα της αναδυομένης•
όποιος ποτέ του δεν αγάπησε θ' αγαπήσει,
στο φως• και είσαι
σ' ένα μεγάλο σπίτι με πολλά παράθυρα ανοιχτά
τρέχοντας από κάμαρα σε κάμαρα, δεν ξέροντας από πού να κοιτάξεις πρώτα,
γιατί θα φύγουν τα πεύκα και τα καθρεφτισμένα βουνά και το τιτίβισμα των πουλιών
θ' αδειάσει η θάλασσα, θρυμματισμένο γυαλί, από βοριά και νότο
θ' αδειάσουν τα μάτια σου απ' το φως της μέρας
πως σταματούν ξαφνικά κι όλα μαζί τα τζιτζίκια.

Πόρος, "Γαλήνη", 31 του Οχτώβρη 1946

Τραγούδι του Φθινοπώρου leo Ferre Paul Verlaine

οκτανα και φθινοπωρο

(απόσπασμα)

«Τοπία βροχερά του φθινοπώρου, με απώλειαν των νηπενθών

ανθέων, με ακαριαίας πτώσεις φύλλων, και βαθμιαίαν σβέσιν

των φωνών του υψηλού καλοκαιριού, εις παραλίας και αιγια-

λούς όπου το κύμα, ηπίως επελαύνον, εδρόσιζε τα σώματα

με ιριδίζοντας αφρούς, πριν χαμηλώσει η εποχή πάσης ευθα-

λασσίας, πριν πέσει εις την αφάνειαν ο ύψιστος του θέρους μην…»

(Α. Εμπειρίκος, Οκτάνα, Ίκαρος)

Katerina Polemi - Mesogiakes Fones (Mediterranean Voices)

η στιγμη μου σε ενα ποιημα !!! Ελενη Βακαλο

Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

Πως;

Δίνω κάθε φορά εγώ την αρχή με μια ανάρτηση.

Ετοιμάζετε την δική σας ανάρτηση διαλέγοντας ένα ποίημα, δικό μας ή κάποιου αλλού.

Το συνδυάζουμε με μια φωτογραφία, δικιά μας ή κάποιου άλλου.

Το συνοδεύουμε με κάποιο τραγούδι που θεωρούμε ότι ταιριάζει.

Ή ότι άλλο θέλουμε σε σχέση με την ποίηση...

Αφού κάνουμε την ανάρτηση και προσθέτουμε το link της στο κάτω μέρος της δικής μου ανάρτησης πατώντας το εικονίδιο με την μπλε φατσούλα. Η ανάρτησή σας θα προστεθεί στην συλλογή στο κάτω μέρος της δικής μου ανάρτησης. Εγώ με την σειρά μου μόλις μπορέσω θα κάνω μια λίστα των links, εφόσον το Inlinkz μας αφαίρεσε αυτήν την δυνατότητα.

Για όσους δεν μπορούν να το κάνουν, απλά αφήστε στο σχόλιο το link σας και θα το κάνω εγώ.

Η ιδέα αυτή δεν θα είναι για μια φορά, θα είναι μόνιμη στήλη μια φορά την εβδομάδα και θα κρατά 2-3 μέρες.

σ.σ. Το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' είναι στήλη του Μελωδία FM 

αποψε  διαλεξα  φιλοι μου ενα ποιημα της Ελενης Βακαλο 

Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος

Απο τη Συλλογη Του κόσμου (1978).

Θα σας πω πώς έγινε Έτσι είναι η σειρά Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν χτυπημένο Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε Τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε Πριν κοντά του vα πλησιάσει για να σκύψει να τον πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα Τι τα θες τι τα γυρεύεις Κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο Και καλύτερα να πούμε Ούτε πως τον έχω δει Και επειδή φοβήθηκε Έτσι συλλογίστηκε Τάχα δεν θα είναι φταίχτης, ποιον χτυπούν χωρίς να φταίξει; Και καλά του κάνουνε αφού ήθελε vα παίξει με τους άρχοντες Αρχισε λοιπόν και κείνος Από πάνω να χτυπά Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας

θεωρω πως μουσικη υποκρουση σε ολο αυτό ιδανικη ειναι η μοναδικη ερμηνεια της σωτηρίας της ψυχής 







Μαρια μου για αλλη μια φορα σε ευχαριστω για το ταξίδεμα !!!!!!!!

καλημερα

καλήμερα !!!!
πριν βγει ο ήλιος ξυπνώ
με τα πουλιά τραγουδώ
Γύρω λουλούδια
χαρές τραγούδια
-Καλημέρα , αν μου πούνε
-Χαρούμενη μέρα , λέγω εγώ
και με χαρα τραγουδώ
Κομμα Ενβερ . σας αγαπώ ......

ποιματακι απο αναγνωστικο Β ταξης

                        φωτογραφια απο τον 9ο διαγωνισμό  φωτογραφιζειν αγριολουλουδα  της Μαριας Ν 

η στιγμη μου με μια γατα σε ενα ποιημα !!!!!!!!!

Του Βασίλη Ζηλακου το ποίημα από το βιβλίο του Η κούπα του Τσαγιού  εκδ Οδός Πανός 

Ο Βασίλης Ζηλακος εχει μια ιδιότυπη πρωτότυπη γραφή γεμάτη ευαισθησία απολαύστε τον

η ΚΑΧΥΠΟΠΤΗ ΓΑΤΑ

ἢ
ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ
ΣΤΙΣ ΚΟΓΧΕΣ ΤΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΩΝ

Ἄλλοτε πάλι μιλῶ μὲ τὴν ἀθωότητα
ἑνὸς ἀγουροξυπνημένου
ἢ μεταγγίζω στὶς φλέβες μου
τὴν Ἁγιότητα τῆς νύχτας
γιὰ νὰ ὑπάρξω ἀνύπαρκτη
ἀδιαφορώντας γιὰ ὅλους ἐκείνους
ποὺ σχίζουν τὸ σεντόνι
τῆς μέρας γιὰ νὰ περάσει τὸ φῶς
ἀδιαφορώντας ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ περιστέρια
ποὺ φέρνουν τὴ ζωὴ στὰ μέτρα τους
φτερουγίζοντας σ’ ἕνα ἁπαλὸ μενεξελὶ
ἀπόγευμα ὀνείρου

Ἐπιστρέφοντας ἀργὰ στὸ σπίτι μου
κάνω νὰ χαϊδέψω τὴ γάτα μου
μὰ ἐκείνη ἀπομακρύνει τὸ κεφάλι της
γιατὶ ξέρει πὼς ἡ ἀγάπη
ποὺ κοχλάζει μέσα μου λέγεται δίψα
γιατὶ ξέρει πὼς τὸ φῶς
ποὺ κάθε πρωὶ σιγοκαίει
τινάζει δυνατὰ τὴ χαίτη του
χωρίζοντας στὰ δυὸ τὸ σῶμα μου τὰ βράδια

Δείχνω ἤρεμη
ὅμως ἡ χαρὰ τοῦ γυρισμοῦ
τρέχει μέσα στὴν κοιλιά μου
κι ἐλπίζοντας ἀκόμη στὴν ὀξύτητα
τῶν λουλουδιῶν τῆς ἄνοιξης
ἀφήνω πάντα τὸ παράθυρό μου ἀνοιχτὸ
γιὰ νὰ περάσει ἡ ἀμεριμνησία
καὶ νὰ μὲ βρεῖ ξαπλωμένη

Λοιπόν, τώρα σιωπή:

Βγαίνω ἔξω γιὰ νὰ καθαρίσω
      τὴν πηγὴ στὸ βοσκοτόπι•
θὰ σταματήσω μόνο γιὰ νὰ ἀπομακρύνω
          τὰ φύλλα…

η συμμετοχή μου στη  στηλη γεννηθηκε μια στιγμη μου σε ενα ποιημα   απο την ΜΑΡΙΑ Ν με στιγμες ποιησης μια καινουρια αγκαλια για να γευτουμε ανειπωτες αληθειες απο σπουδαιους και ασημους , να ανιχνευσουμε μονοπατια ξεχωριστα και να μαγευτουμε απο αλλες αυρες ....

Η ΣΤΙΓΜΗ ΣΟΥ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

μια καινουρια στηλη γεννηθηκε απο την ΜΑΡΙΑ Ν με στιγμες ποιησης μια καινουρια αγκαλια για να γευτουμε ανειπωτες αληθειες απο σπουδαιους και ασημους , να ανιχνευσουμε μονοπατια ξεχωριστα και να μαγευτουμε απο αλλες αυρες ....




ξεκινω με τον Μανωλη Αναγνωστακη και το Σκακι του !!!!



Μανόλης ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ


Τὸ σκάκι

Ἔλα νὰ παίξουμε…
Θὰ σοῦ χαρίσω τὴ βασίλισσά μου
Ἦταν γιὰ μένα μιὰ φορὰ ἡ ἀγαπημένη
Τώρα δὲν ἔχω πιὰ ἀγαπημένη
Θὰ σοῦ χαρίσω τοὺς πύργους μου
Τώρα πιὰ δὲν πυροβολῶ τοὺς φίλους μου
Ἔχουν πεθάνει ἀπὸ καιρὸ
πρὶν ἀπὸ μένα
Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
Ἔλα νὰ παίξουμε…
Ὁ βασιλιὰς αὐτὸς δὲν ἤτανε ποτὲ δικός μου
Κι ὕστερα τόσους στρατιῶτες τί τοὺς θέλω!
Τραβᾶνε μπρὸς σκυφτοὶ δίχως κἂν ὄνειρα
Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
Ἔλα νὰ παίξουμε…
Κι αὐτὴ δὲν ἔχει τέλος ἡ παρτίδα…
Μ. Αναγνωστάκης, Ποιήματα, εκδ. Νεφέλη


μελοποιημενο απο τον Δημητρη Παπαδημητριου , εκτελεση Γερασιμος Ανδρεατος 


αφιερωμενο εξαιρετικα στην πρωτοκορη μου !!!!!!

Ξεχνιεται ο Αδολφος Χιτλερ ??????

essai sur l;inegalite des races humaines 


Ξεχνιέται ο Αδολφος Χιτλερ  ??????

αληθεια - των αδυνατων αδυνατο -
ποτές δεν εκαταφερα να καταλαβω 
αυτά τα οντα που δεν βλεπουνε 
το τερατωδες κοινο γνωρισμα τ ανθρωπου 
- το εφημερο της παραλογης ζωής του -
κι ανακαλυπτουμε διαφορές 
-γιοματοι μισος - διαφορές 
σε χρωμα δερματος φυλή  θρησκεια 


Νίκος Εγγονόπουλος

δυο ειναι οι απορίες μου σε αυτές τις εκλογες  , οι μειονοτητες  στη Βορεια Ελλαδα που ολοι μα ολοι οι κυβερνωντες τις αφηνουν στην τυχη τους κι απλα τις θυμουνται στα εκλογικα αποτελεσματα  και για αλλη μια φορα το ποσοστο της Χρυσης Αυγής απορω !!!!!!!!!!! 

Εγω ο Εσυ !!!!!!!

Εγώ ,  ο Εσύ

Εμένα που με βλέπετε τώρα και αν δεν με βλέπετε φανταστείτε με , τέλος των απάντων κόντεψαν να με ξαναβαπτίσουνε εκεί μέσα ,  κόντεψα να ξεχάσω και εγώ το όνομα που μου έδωσε   η νουνά μου .

Αγλαΐα  με βάφτισαν καλέ , ε και η οικογένεια μου χαϊδευτικά με φώναζε Λουλέτα ,  εκεί μέσα όμως από τους προϊστάμενους  μέχρι και τον κλητήρα τον Διαμαντή ,  το όφη τον  κολοβό  , τον άγευστο  , τον άοσμο  και όλα τα α τα στερητικά,   Μαγκούφα με  ανεβοκατέβαζαν η καλλίτερα Μγκουφα ,λες και το πρώτο α το έτρωγε η χασμωδία , πάντα πίσω από την πλάτη μου , καμιά φορά ο προσωπάρχης με αποκαλούσε  με μεγαλοπρέπεια Εσυ  !!!

Ναι κυρίες και κύριοι Εγώ ο Εσύ , γιατί ποιος τους έδωκε το δικαίωμα  , τρία χρόνια μέρα νύχτα άλλαξα τέσσερα τμήματα , ότι μου εζήταγαν το έκανα δίχως  βαρυγκώμια    , και αυτοί αχάριστοι  παιδάκι μου .

 Ξεκίνησα   από το τηλεφωνείο , δεν πρόλαβα να κλείσω τη δεύτερη εβδομάδα  άρχισαν οι παρατηρήσεις  «μην μασουλάς όταν σηκώνεις το τηλέφωνο », ε και πότε θα φάω εγώ , όλη μέρα κτύπαγαν τα τηλέφωνα ,  ούτε κέντρο διερχόμενων  να ήταν και μαζί με αυτά κτύπαγε ταμπούρλο και το στομάχι μου , Μόλις έβαζα μια μπουκιά στον στόμα μου για την λιγούρα ξανά μανά  τι να κάνω να το φτύνω κάθε φορά αμαρτία , ας περίμεναν στη άλλη γραμμή να αδειάσει  ο  στομας μου .

Στην συνέχεια πήγα  πρωτόκολλο , εκεί την κυρία προϊσταμένη , την Μαρκέλλα ,  την  ενοχλούσαν οι μυρωδιές από το σπιτικό φαγητό της μανούλας  , δεν ήθελε να ομολογήσει πως ζήλευε τα σουτζουκάκια , την παστρουμαδοπιττα  το στιφάδο και όλα τα πεσκέσια της μανούλας μου .  Και από την άλλη η κακοήθεια της δεν είχε όρια έλεγε πως λάδωνα τα έγγραφα  , τι περιμένεις από κοκκαλιάρη άνθρωπο , στεγνό και σταφιδιασμένο  ,είχε δεν είχε με έδιωξε και έμεινα μονάχη με τα μαρούλια και τα βρασμένα μπρόκολα λες και το μπρόκολο δεν μυρίζει  !!!!

Ξανά πίσω στο τρίτο όροφο , στην αρχειοθέτηση , εδώ έκατσα και το περισσότερο  καιρό ,  ο Γιαννιός ο προϊστάμενος μου Άγιος άνθρωπος , το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η ομάδα του η Λάρισα  και το ποδόσφαιρο  , μοιραζόμαστε μαζί και το φαγητό της μανούλας και ήταν πάντα χαρούμενος , Το κακό το έστησαν αυτές οι γλωσσοκοπάνες από το λογιστήριο και το εμπορικό τμήμα « δεν βρίσκω αυτό , που είναι εκείνο το κλασέρ ,  που έβαλες  το ντοσιέ με τα τιμολόγια από το 1000-1500» . Όπου θέλω τα έβαλα  , εγώ κάνω αρχείο εδώ πέρα ,  καταργώ κλασέρ , συγχωνεύω αποδείξεις  και παραγγελίες , στέλνω ανακύκλωση τα προηγούμενα χρόνια για να μην μου πιάνουν χώρο , σιγά και να μην κατέβω  κάθε βδομαδα  τρίτο υπόγειο στην αποθήκη με την  υγρασία και τις σκόνες , να πηγαίνει , αυτός ο Διαμαντής  , ο όφις ο κολοβός , αλλιώς με ένα «  πήγαν ανακύκλωση » κανείς δεν τα ψάχνει !!!!!! 

 Λόγια  στα λόγια , οργή στην οργή,  μόλις γύρισα από τις διακοπές των Χριστουγέννων, ο καλός μου ο Γιαννιός με έστειλε με πόνο ψυχής  στο λογιστήριο όπου του είπαν ότι θα είμαι πιο χρήσιμη .  Ας οψονται αυτές οι κοκκωνες , τα ορθοκλωσια !!!!

Και έμεινα μέχρι και χθες στο λογιστήριο , καλός και ο Δημήτρης ο καινούριος μου προϊστάμενος , ευγενικός  ,με χαιρεταγε , τον χαιρεταγα  , δεν είχαμε πολλά πολλά , απλά του πήγαινα τις επιταγές  που μου έδινε η Φλώρα για υπογραφή  και μέχρι εκεί .

Χθες Τετάρτη ήταν η μέρα που δίναμε επιταγές στα συνεργεία  και τους προμηθευτές , εγώ είχα προετοιμαστεί κατάλληλα και ξεκίνησε κανονικά η διαδικασία κατά τις δέκα Γύρω στις δώδεκα , πλακώνει ,   ένας μυστήριος  από αυτούς τους δήθεν των Δ Π με το λιγδωμένο μαλλί ,  το θολό το μάτι και τα δαχτυλίδια , «το όνομα σας » του λέω ευγενικά  αν και τον ήξερα , τον είχα εξυπηρετήσει και άλλη φορά  , σημειώνω το όνομα  , τον βάζω να υπογράψει την παραλαβή και πάω να του δώσω την επιταγή,     « πόσα είναι κοπέλα »  του λέω το ποσό , σκυλιάζει , « εμένα μου είχατε πει τα διπλά , με κοροϊδεύεται »  « δεν ξέρω κύριε , ο προϊστάμενος αποφάσισε τόσα » , το θέμα ήταν πως τραβαγε αυτός την επιταγή με το χέρι του  , την κραταγα εγώ με το δικό μου να την πάρω πίσω αφού δεν την ήθελε  , είχα τρομοκρατηθεί κιόλας με τις αγριοφωνάρες του ,  δεν ήθελα να την σκίσουμε και έτσι αποφάσισα  και του έκοψα μια δαγκωνιά  στο χέρι για να την αφήσει .

Εκεί ήταν που έγινε ο χαμός , να φωνάζει αυτός , να σκούζει  « Με δάγκωσε ,  το χέρι μου , θα σας πάω όλους φυλακή , θα σε λιανίσω , θα σε χώσω στα τασάκια » , πανικός στο λογιστήριο  , βγαίνει έξω ο προϊστάμενος έξαλλος  « τι συνέβη εδώ ρε παιδιά »  και πετάγεται ο Διαμαντής , που όποια πέτρα και να σηκώσεις είναι αποκάτω  « η Μαγκούφα δάγκωσε τον προμηθευτή » . Γύρισε τότε ο προϊστάμενος α και μου λέει  « Τα πράγματα σου και φεύγεις τώρα όπως είσαι  , έλα αύριο για την απόλυση »  . Τα μάζεψα και έφυγα και οι άλλοι χασκογελούσαν από πίσω ,  στεναχωρήθηκα όμως που δεν με άφησε να του εξηγήσω , δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά του 

Τώρα ,  πάω πρώτα ένα κομμωτήριο να κρεπάρω λίγο την ρίζα , δεν θα τους κάνω την χάρη να πάω σαν κακομοίρα για να με απολύσουν , και τελικά μεταξύ μας το μόνο που δεν κατάλαβα στην όλη διαδικασία είναι αυτό που είπε ο προμηθευτής για τα τασάκια !!!

, 

η συμμετοχη μου σε ενα υπέροχο παιχνιδι εμπνευσμενο απο την Αριστέα μας 

 Το γέλιο βγηκε απο τον Παραδεισο 

  

Λυκειο Αριστοτέλη !!!!

απο τον 8ο διαγωνισμό φωτογραφίας της Μαρίας μας 

Περιπατητικό Λύκειο Αριστοτέλη, Αθηνά, οδός Ρηγίλλης, ανασκαφή σε λουτρό. ΕΡΠΩ -ΠΑΤΩ -ΠΕΤΩ τα τρία στάδια του «ΑΥΤΟΑΝΘΡΩΠΟΥ

στης παπαρουνας το γιορτασι

Γεμίσαμε παπαρούνες σε κάθε γωνιά κόκκινα  βελούδινα κεφαλάκια χορεύουν από το ξημέρωμα έως το δειλινό , στις χαραγίες της ασφαλοτυ , στις πικροδάφνες , αντάμα με μαργαρίτες και χαμομήλια

           μέχρι και η Λουνα έχει μαγευτεί τρέχει να τις τσακώσει σαν ναναι πεταλούδες  

και ολο τουτο το πανηγυρι εγινε για  να συμμετέχει στο LIFE IMAGE 10 της Μαρίας μας 

του φιλου μου ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ !!!!!

Α Φ Ρ Ο Π Ε Ρ Ι Σ Τ Ε Ρ Α  Α Ν Δ Ρ Ο Σ

 Μοσχοκάρφινοι στήμονες, σε στολίζουνε

Tου ανέμου περάσματα, σε θεριεύουνε

Του Μαγιού, η πολύχρωμη πλάση

 Μαγικά σε βαφτίζει,

 στου ονείρου τα πέλαγα

Των ηρώων οι φοίνικες, σε σκεπάσανε

Των ερώτων τα μύρτιλα, σ’ αναθρέψανε

 Στον αφρό των κυμάτων, πλανάσαι, μαγικά ταξιδεύεις,

στου ονείρου τα πέλαγα

Στων βαρβάρων το χτύπημα, δεν λαχτάρησες Παθιασμένη ελπίδα, γλυκοχάραξες

Του ηλίου το φως, σαν σε λούζει, μαγικά σε απλώνει,

στου ονείρου τα πέλαγα

 Με στεφάνι από λάϊνο, πόθος χρίζεσαι

 Με χυμούς των αμπέλων σου, να δροσίζεσαι

 Οι ανθοί λεμονιάς, σαν σε ραίνουν, μαγικά σε μεθούνε,

 στου ονείρου τα πέλαγα

Θαλασσόβρεχτο απάγγιο, μας ανάθρεψες

Στο απάτητο χιόνι σου, μας ημέρεψες

Με βουνών, τις σχινόφυτες ράχες, μαγικά μας χαρίζεις,

του ονείρου τα πέλαγα.

 Ανδρειωμένη, απόρθητη, τις καρδιές μας φυλάς

Με τις ρότες των πλοίων σου, στις ψυχές μας μιλάς

Με αστρόφωτους γέλωτες, κάθε δάκρυ σκεπάζεις, μαγικά μας φωτίζεις,

 στου ονείρου τα πέλαγα.

 Δ.Λ.Α.

απο τον 7ο διαγωνισμο φωτογραφιζειν της Μαριάς μας !!!

Φτάσαμε στον 7ο διαγωνισμό φωτογραφιζειν  της Μαρίας Ν , ενός διαγωνισμού  που μας προσκαλεί να αγγίξουμε το συναίσθημα μέσα από την εικόνα μια μοναδική αλλοτινή  προσέγγιση  .  Λέξη κλειδί για την φωτογραφία που θα συμμετείχε ήταν Εγκατάλειψη και η δίκη μου συμμετοχή

                                                 πολυατρειου μείον


                   "...Αποσυνδεσαμε τα ηλεκτρόδια του καρδιογράφου και κλείσαμε τα μάτια του ,
                     έπειτα τον σκεπάσαμε . Κοίταξα το φορείο , ένα ζαρωμένο σεντόνι , θα                                                    μπορούσε να μην υπάρχει τίποτε από κάτω .... την  επομένη θα έπρεπε  να ενημερωθεί                         ο φάκελλος ,  την  επομένη θα έπρεπε , την επομένη - τώρα , ένα ζαρωμένο σεντόνι  .
                       Οι τρεις νοσοκόμοι ρώτησαν αν είναι έτοιμος .......... "

                            ΑΠΟΔΗΜΙΕΣ  , Ιωάννης Π.Α. Ιωαννίδης  " Επάρνητος  Φωτοθυτης "
                                                                                                   Γκοβόστης 1990

έρωτας ειναι θαρρω ........................................

αποτρελλαθηκε και ο καιρός και η φυση και αρχισαν να ερωτοτροπουν ανεμελα στο χορό της Ανοιξης , μιας ανοιξης αλλοτινής  που δεν παζαρευει , που δεν γυρευει απλα απαιτει χαμόγελα  και ζωντανια

                                               εστρωσε πρασιναδα και λουλουδια

                                            περα για  περα , μεχρι τα ακρια των βραχων

                                                 εκειδα που σβηνει το κυμα

                                                σκορπισε μυρωδιές και φως

και απαιτησε απο τους ανθρωπους να χορεψουν 

                                                      μεχρι  να κοιμηθει ο ηλιος

  

                                       και τοτε ορισε πως επρεπε να ξαποστασουν

                                     και υστερα πια το αποβραδο να φυγουν ζευγαρωμενοι

                                                     για να ησυχασει και η φυση


τουτη η αναρτηση ειναι αφιερωμενη στο LIFE IMAGES 7  της Μαρίας μας 

Σύλλογος Φίλων Καϊρείου Βιβλιοθήκης !!!!

Πρόγραμμα δραστηριοτήτων 2014
Σάββατο 8 Μαρτίου, 11:30 π.μ., ξενάγηση στις «Νύφες» του Μουσείου Μπενάκη, Κτήριο οδού Πειραιώς. Οι ενδιαφερόμενοι θα καταβάλουν στο ταμείο το εισιτήριο του Μουσείου 5 €. Συνάντηση στο αίθριο του Μουσείου στις 11:15 π.μ.
Δευτέρα 17 Μαρτίου, 7:30 μ.μ., παρουσίαση του βιβλίου Άνδρος 1944-1945. Επτά Νέοι Συζητούν (Λεύκωμα Αντώνη Πολέμη), ζωγραφική Κυριάκος Βαρδακώστας, επιμέλεια Πόπη Πολέμη, έκδοση της Καϊρείου Βιβλιοθήκης, Άνδρος 2014 (χορηγία του Συλλόγου Φίλων και της Φλωρίτας Βαρδακώστα-Σιγάλα), στο Κέντρο Ελληνικής Παράδοσης, Μητροπόλεως 59 και Στοά Πανδρόσου 36, σταθμός ΗΣΑΠ Μοναστηράκι, 1ος όροφος. Θα προσφερθεί κρασί. Είσοδος δωρεάν.
Παρασκευή 28 Μαρτίου, 7:30 μ.μ., προβολή της ταινίας «Μικρά Αγγλία» και συζήτηση με τη σεναριογράφο Ιωάννα Καρυστιάνη και τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη, στη Ταινιοθήκη της Ελλάδος-ΛΑΪΣ, Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου, σταθμός μετρό Κεραμεικός. Τιμή εισιτηρίου 15 €. Το σύνολο των εισπράξεων θα διατεθεί από τον Σύλλογο για την ενίσχυση της Βιβλιοθήκης.
Μεγάλη Τετάρτη 16 Απριλίου, πρωί, επίσκεψη και ξενάγηση στη Βιβλιοθήκη της Σχολής Αγίας Τριάδας στο Κόρθι. Θα προβλεφθεί μετάβαση από τη Χώρα. Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να ενημερώσουν τη Βιβλιοθήκη για να γίνει ο κατάλληλος προγραμματισμός.
Παρασκευή 8 Αυγούστου, απογευματινή γιορτή στον Πύργο Αγαδάκη στα Απατούρια.
Κυριακή 10 Αυγούστου, πρωί, Γενική Συνέλευση Φίλων.

τι ομορφη που ειναι η Ανοιξη !!!!

καταλαγιαζει και το πελαγος , και η υστερα τραβιεται πισω η θαλασσα και γεμιζει η αμουδια θησαυρούς και κροκαλες και γιαλόξυλα  που αστραφτουν στο φως του ήλιου  Αρχιζει παλι να σε νανουρίζει ο χορός του κυματου  , και γυρω σου αχνοπατουν μικροι θεοί που μονο εδω σε αυτη τη γη εχουν περασματα   ,........ και ολα αυτα δεν λεγονται με λόγια

 η σημερινη συμμετοχή μου στο LIFE IMAGES 6 της φιλης Μαρίας  

οι γατοπαρδοι της ζωής μας !!!!!

το ομορφότερο το καλλίτερο το πιο ζωντανό life image , επιλογή της Μαρίας μας  κεραμιδογατοι αλητογατοι  γαληνότατοι , η αρχοντιά , η μαεστρία  , η ευλυγισία , η πονηριά , η αταξία ,  η ανεξαρτησία , η μοναδικότητα  ,η αυθεντικότητα  με τέσσερα πόδια , γούνα και ουρά !!!!!

θα σας παρουσιάσω  μερικές από τις λατρείες μου !!!!

                                                         

  Εντυ  , ο αγαπησιάρης , λατρείας  ,ένας άπο τα τέσσερα γατιά της Lunas μας ,  αφού παρατήρησε όλο το κόσμο από το κολωνακι του κήπου αποφάσισε να γυρίσει στη πίσω αυλή και να παίξει με την μπάλα και υστερα ξαπλωσε πασάς στο μαξιλαρι του  !!!!

Λούνα , η μάνα ,  η γοητευτική , η ακαταμάχητη , η πιο έξυπνη γάτα ever , παρακολουθεί από το παράθυρό της κουζίνας το μάζεμα του  μεσημεριανού τραπεζιού  και περιμένει τη δική της σειρά , αν τυχει και καθυστερήσω μου το υπενθυμίζει !!!!

                                                   

και η Γαριδουλα μας , το ομορφότερο  και ευγενεστατο  γατακι  ξαπλωμενη στον ηλιο απολαμβανει  ζεστασιά !!!

luna and her kittens will participate in Saturday Critter's aswell

καλη μας βδομαδα σας φιλω