Εγω ο Εσυ !!!!!!!

Εγώ ,  ο Εσύ

Εμένα που με βλέπετε τώρα και αν δεν με βλέπετε φανταστείτε με , τέλος των απάντων κόντεψαν να με ξαναβαπτίσουνε εκεί μέσα ,  κόντεψα να ξεχάσω και εγώ το όνομα που μου έδωσε   η νουνά μου .

Αγλαΐα  με βάφτισαν καλέ , ε και η οικογένεια μου χαϊδευτικά με φώναζε Λουλέτα ,  εκεί μέσα όμως από τους προϊστάμενους  μέχρι και τον κλητήρα τον Διαμαντή ,  το όφη τον  κολοβό  , τον άγευστο  , τον άοσμο  και όλα τα α τα στερητικά,   Μαγκούφα με  ανεβοκατέβαζαν η καλλίτερα Μγκουφα ,λες και το πρώτο α το έτρωγε η χασμωδία , πάντα πίσω από την πλάτη μου , καμιά φορά ο προσωπάρχης με αποκαλούσε  με μεγαλοπρέπεια Εσυ  !!!

Ναι κυρίες και κύριοι Εγώ ο Εσύ , γιατί ποιος τους έδωκε το δικαίωμα  , τρία χρόνια μέρα νύχτα άλλαξα τέσσερα τμήματα , ότι μου εζήταγαν το έκανα δίχως  βαρυγκώμια    , και αυτοί αχάριστοι  παιδάκι μου .

 Ξεκίνησα   από το τηλεφωνείο , δεν πρόλαβα να κλείσω τη δεύτερη εβδομάδα  άρχισαν οι παρατηρήσεις  «μην μασουλάς όταν σηκώνεις το τηλέφωνο », ε και πότε θα φάω εγώ , όλη μέρα κτύπαγαν τα τηλέφωνα ,  ούτε κέντρο διερχόμενων  να ήταν και μαζί με αυτά κτύπαγε ταμπούρλο και το στομάχι μου , Μόλις έβαζα μια μπουκιά στον στόμα μου για την λιγούρα ξανά μανά  τι να κάνω να το φτύνω κάθε φορά αμαρτία , ας περίμεναν στη άλλη γραμμή να αδειάσει  ο  στομας μου .

Στην συνέχεια πήγα  πρωτόκολλο , εκεί την κυρία προϊσταμένη , την Μαρκέλλα ,  την  ενοχλούσαν οι μυρωδιές από το σπιτικό φαγητό της μανούλας  , δεν ήθελε να ομολογήσει πως ζήλευε τα σουτζουκάκια , την παστρουμαδοπιττα  το στιφάδο και όλα τα πεσκέσια της μανούλας μου .  Και από την άλλη η κακοήθεια της δεν είχε όρια έλεγε πως λάδωνα τα έγγραφα  , τι περιμένεις από κοκκαλιάρη άνθρωπο , στεγνό και σταφιδιασμένο  ,είχε δεν είχε με έδιωξε και έμεινα μονάχη με τα μαρούλια και τα βρασμένα μπρόκολα λες και το μπρόκολο δεν μυρίζει  !!!!

Ξανά πίσω στο τρίτο όροφο , στην αρχειοθέτηση , εδώ έκατσα και το περισσότερο  καιρό ,  ο Γιαννιός ο προϊστάμενος μου Άγιος άνθρωπος , το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η ομάδα του η Λάρισα  και το ποδόσφαιρο  , μοιραζόμαστε μαζί και το φαγητό της μανούλας και ήταν πάντα χαρούμενος , Το κακό το έστησαν αυτές οι γλωσσοκοπάνες από το λογιστήριο και το εμπορικό τμήμα « δεν βρίσκω αυτό , που είναι εκείνο το κλασέρ ,  που έβαλες  το ντοσιέ με τα τιμολόγια από το 1000-1500» . Όπου θέλω τα έβαλα  , εγώ κάνω αρχείο εδώ πέρα ,  καταργώ κλασέρ , συγχωνεύω αποδείξεις  και παραγγελίες , στέλνω ανακύκλωση τα προηγούμενα χρόνια για να μην μου πιάνουν χώρο , σιγά και να μην κατέβω  κάθε βδομαδα  τρίτο υπόγειο στην αποθήκη με την  υγρασία και τις σκόνες , να πηγαίνει , αυτός ο Διαμαντής  , ο όφις ο κολοβός , αλλιώς με ένα «  πήγαν ανακύκλωση » κανείς δεν τα ψάχνει !!!!!! 

 Λόγια  στα λόγια , οργή στην οργή,  μόλις γύρισα από τις διακοπές των Χριστουγέννων, ο καλός μου ο Γιαννιός με έστειλε με πόνο ψυχής  στο λογιστήριο όπου του είπαν ότι θα είμαι πιο χρήσιμη .  Ας οψονται αυτές οι κοκκωνες , τα ορθοκλωσια !!!!

Και έμεινα μέχρι και χθες στο λογιστήριο , καλός και ο Δημήτρης ο καινούριος μου προϊστάμενος , ευγενικός  ,με χαιρεταγε , τον χαιρεταγα  , δεν είχαμε πολλά πολλά , απλά του πήγαινα τις επιταγές  που μου έδινε η Φλώρα για υπογραφή  και μέχρι εκεί .

Χθες Τετάρτη ήταν η μέρα που δίναμε επιταγές στα συνεργεία  και τους προμηθευτές , εγώ είχα προετοιμαστεί κατάλληλα και ξεκίνησε κανονικά η διαδικασία κατά τις δέκα Γύρω στις δώδεκα , πλακώνει ,   ένας μυστήριος  από αυτούς τους δήθεν των Δ Π με το λιγδωμένο μαλλί ,  το θολό το μάτι και τα δαχτυλίδια , «το όνομα σας » του λέω ευγενικά  αν και τον ήξερα , τον είχα εξυπηρετήσει και άλλη φορά  , σημειώνω το όνομα  , τον βάζω να υπογράψει την παραλαβή και πάω να του δώσω την επιταγή,     « πόσα είναι κοπέλα »  του λέω το ποσό , σκυλιάζει , « εμένα μου είχατε πει τα διπλά , με κοροϊδεύεται »  « δεν ξέρω κύριε , ο προϊστάμενος αποφάσισε τόσα » , το θέμα ήταν πως τραβαγε αυτός την επιταγή με το χέρι του  , την κραταγα εγώ με το δικό μου να την πάρω πίσω αφού δεν την ήθελε  , είχα τρομοκρατηθεί κιόλας με τις αγριοφωνάρες του ,  δεν ήθελα να την σκίσουμε και έτσι αποφάσισα  και του έκοψα μια δαγκωνιά  στο χέρι για να την αφήσει .

Εκεί ήταν που έγινε ο χαμός , να φωνάζει αυτός , να σκούζει  « Με δάγκωσε ,  το χέρι μου , θα σας πάω όλους φυλακή , θα σε λιανίσω , θα σε χώσω στα τασάκια » , πανικός στο λογιστήριο  , βγαίνει έξω ο προϊστάμενος έξαλλος  « τι συνέβη εδώ ρε παιδιά »  και πετάγεται ο Διαμαντής , που όποια πέτρα και να σηκώσεις είναι αποκάτω  « η Μαγκούφα δάγκωσε τον προμηθευτή » . Γύρισε τότε ο προϊστάμενος α και μου λέει  « Τα πράγματα σου και φεύγεις τώρα όπως είσαι  , έλα αύριο για την απόλυση »  . Τα μάζεψα και έφυγα και οι άλλοι χασκογελούσαν από πίσω ,  στεναχωρήθηκα όμως που δεν με άφησε να του εξηγήσω , δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά του 

Τώρα ,  πάω πρώτα ένα κομμωτήριο να κρεπάρω λίγο την ρίζα , δεν θα τους κάνω την χάρη να πάω σαν κακομοίρα για να με απολύσουν , και τελικά μεταξύ μας το μόνο που δεν κατάλαβα στην όλη διαδικασία είναι αυτό που είπε ο προμηθευτής για τα τασάκια !!!

, 

η συμμετοχη μου σε ενα υπέροχο παιχνιδι εμπνευσμενο απο την Αριστέα μας 

 Το γέλιο βγηκε απο τον Παραδεισο