Τυχερός
Ἀνεμοδέρνουν μέρα νύχτα ἀπάνου
σὲ στύλους σταυροσήμαδα φτερά σου,
νὰ γελιέσαι πὼς εἶν᾿ Ἑλλάδα ὁ τόπος.
Μὰ δίπλα τ᾿ ἀγκαλιάζει νὰ τὰ σπάσει
τοῦ ξένου ἡ ἀστερομάτισσα κατάρα.
Ἂν φαρμάκωνε μόνη τὸν ἀέρα,
ἴσως, ραγιᾶ νὰ ξύπναες κάποιαν ὥρα:
«Στὴ χώρ᾿ αὐτὴ ποὺ τήνε λέω δικιά μου
ξένος εἶμαι καὶ τυχερὸς ποὺ ζῶ!»
Κωστας Βάρναλης
Βάρναλης, τόσο επίκαιρος έπειτα από τόσο... πάντα το ίδιο θα'τανε το χώμα ετούτο για τα παιδιά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρό είχα να δω κείμενο με πολυτονικό. Μ' αρέσει....
και γω το χάρηκα , έλεγα κάποτε στην Υπατία πως ήταν φιλόλογος του πατέρα μου στο γυμνάσιο του Πειραιά
ΑπάντησηΔιαγραφή