Φέτος θα έχουμε την εμπειρία τεσσάρων ασυνήθιστων ημερομηνίων. 1/1/11, 1/11/11, 11/1/11, 11/11/11 και αυτό δεν είναι όλο ...
Πάρτε τα δύο τελευταία ψηφία του έτους κατά το οποίο γεννηθήκατε -
Τώρα προσθέστε την ηλικία που θα έχετε φέτος, και το αποτέλεσμα θα είναι 111 για όλους!
Για παράδειγμα, ο Γιάννης γεννήθηκε το 1957 και 57 + 54 = 111 καλό, ε !!!
Αυτό είναι το έτος των χρημάτων!
Φέτος τον Οκτώβριο θα έχουμε 5 Κυριακές, 5 Δευτέρες και 5 Σάββατα.
Αυτό συμβαίνει μόνο κάθε 823 χρόνια.
Αυτά τα συγκεκριμένα έτη είναι γνωστά ως «Moneybags» ("σακούλες λεφτά")
Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011
Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011
κράτος Γ Σουρή
Γεώργιος Σουρής (1853-1919)
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
100 χρόνια μετά δεν αλλάζεις ούτε λεξη
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
100 χρόνια μετά δεν αλλάζεις ούτε λεξη
Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011
Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011
Η ευλογία της έλλειψης
Ευγνωμονω τις ελλειψεις μου.
Ο,τι μου λειπει με προστατευει απο κεινο που θα χασω.
Ολες οι ικανοτητητες μου που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής
με προφυλάσσουν απο κινήσεις στο κενό άχρηστες και ανούσιες.
Ο,τι μου λείπει με διδάσκει.
Ο,τι μου 'χει απομείνει με αποπροσανατολίζει γιατι μου προβάλλει
εικόνες απ' το παρελθόν σαν νααν υποσχέσεις για το μέλλον.
Δεν μπορώ,
δεν τολμώ ουτ' εναν άγγελο περαστικό να φανταστώ
γιατι εγω σ'αλλο πλανητη,χωρίς αγγέλους κατεβαίνω.
Η αγάπη, απο λαχτάρα που ηταν, έγινε φίλη καλή, μαζι γευόμαστε τη μελαγχολία του χρόνου.
Στέρησε με- παρακαλω το Αγνωστο - στέρησε με κι'αλλο για να επιζήσω.
Κατερινα Αγγελακη-Ρουκ(Απο τη συλλογη "Η ανορεξια της υπαρξης", Εκδοσεις Καστανιωτη, 2010
Ο,τι μου λειπει με προστατευει απο κεινο που θα χασω.
Ολες οι ικανοτητητες μου που ξεράθηκαν στο αφρόντιστο χωράφι της ζωής
με προφυλάσσουν απο κινήσεις στο κενό άχρηστες και ανούσιες.
Ο,τι μου λείπει με διδάσκει.
Ο,τι μου 'χει απομείνει με αποπροσανατολίζει γιατι μου προβάλλει
εικόνες απ' το παρελθόν σαν νααν υποσχέσεις για το μέλλον.
Δεν μπορώ,
δεν τολμώ ουτ' εναν άγγελο περαστικό να φανταστώ
γιατι εγω σ'αλλο πλανητη,χωρίς αγγέλους κατεβαίνω.
Η αγάπη, απο λαχτάρα που ηταν, έγινε φίλη καλή, μαζι γευόμαστε τη μελαγχολία του χρόνου.
Στέρησε με- παρακαλω το Αγνωστο - στέρησε με κι'αλλο για να επιζήσω.
Κατερινα Αγγελακη-Ρουκ(Απο τη συλλογη "Η ανορεξια της υπαρξης", Εκδοσεις Καστανιωτη, 2010
Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011
καλό καλοκαίρι !!!!!!!!!!!
Τις ημύνθη περί πάτρης;
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;
Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.
Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί, εκατάστρεψαν το έθνος,
ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους !
Τότε σ' εξεθέωναν οι προεστοί κ' οι 'γυφτοχαρατζήδες',
τώρα σε 'αθεώνουν' οι βουλευταί κ' οι δήμαρχοι.
Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα,
τους έταζαν 'φούρνους με καρβέλια', δώσαντες αυτοίς
ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι,
καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν
κι απ' τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν
μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, όν ήθελαν παρουσιάσουν.
Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει τη φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν,
τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν.
Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών
τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού.
Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθορά, θα επιτύχει
εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ' επιδεξιώτερον τον κόθορνον.
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή,
η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού,
του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος,
και η πρόληψις της χρεοκοπίας.
Αλέξανδρός Παπαδιαμάντης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» 115 χρόνια πριν...
Κυριακή 31 Ιουλίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)